ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ: Ευχαριστώ, ήθελα να πω ότι θα μπορούσε να
έχει καλεστεί και το συνδικάτο του ΙΓΜΕ. Βεβαίως, έχει βγάλει ανακοίνωση
πολλά αναφέρει, ορισμένα πράγματα είπε και η κυρία Καφαντάρη μέσα από αυτή την
ανακοίνωση που τα έβαλε σαν προβληματισμό. Το
λέω γιατί και οι εργαζόμενοι έχουν και το αντικείμενο και τη γνώση και θα
μπορούσανε να φωτίσουν, ακόμη περισσότερο. Δεδομένου ότι οι σημερινοί
καλεσμένοι μας έχουν ουσιαστικά σαν εργασία να υλοποιήσουν την Οδηγία για το
νερό, την Οδηγία 2000 που είναι
κοστολόγηση και τιμολόγηση. Αυτή είναι η ουσία και το λέω, γιατί και οι
εργαζόμενοι που ασχολούνται με το αντικείμενο και μάλιστα δώσανε και
συνεντεύξεις Τύπου, μαζί με τα Σωματεία της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΔΑΘ βάλανε
προβληματισμούς, ας πούμε λένε η διεύθυνση υδρολογίας είχε εκπονήσει μία μελέτη
που αφορούσε την κοστολογική δραστηριότητα.
Αφορά το νερό της Κέρκυρας
που είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση εκμετάλλευσης υπόγειων νερών, με πολλές
και ανταγωνιστικές χρήσεις. Την πήρατε υπόψιν; Λέω θα βοηθούσε, ή εκτιμάνε ότι η τιμολόγηση που περιλαμβάνει
κάθε παραγωγική δραστηριότητα που συνδέεται με το νερό και η εφαρμογή της,
πιστεύω το εκτιμάνε και το λένε καθαρά
δεν κρύβουν τα λόγια τους, ότι θα πλήξει κύρια την αγροτική παραγωγή και
ιδιαίτερα τους αγρότες τους εξυπηρετούμενους από ατομικές αρδευτικές
γεωτρήσεις. Και είναι και αυτό ένα εργαλείο για εξόντωση των μικρομεσαίων
αγροτών, όπως και το ασφαλιστικό και άλλα χαράτσια.
Για τον προβληματισμό
στους όρους, που έβαλε η κυρία Καφαντάρη το Συνδικάτο του ΙΓΜΕ το λέει καθαρά,
ότι υπάρχει σκόπιμη ασάφεια και για τον ορισμό στον περιβαλλοντικό τέλος έτσι,
όπως ειπώθηκε όπως και για την ανάκτηση του κόστους και για τα συμπληρωματικά μέτρα και για το
περιβαλλοντικό κόστος. Ή ακόμα περιγράφουν και αναφέρουν ότι με τον τρόπο
τιμολόγησης, που αποτελείται από ένα σταθερό τέλος και ένα μεταβλητό τέλος, ανά
μονάδα όγκου νερού, προκύπτει αυθαίρετη δυνατότητα με τον
καθορισμό των μεταβλητών τελών ανά τιμή μονάδας του νερού. Και έτσι η κύρια
μονάδα του νερού, θα αφορά την πλειοψηφία των καταναλωτών και έτσι θα
δημιουργούνε μία καθοριστική μάζα εσόδων.
Μάλιστα, το περιγράφουν ως
φοροληστεία, γι' αυτό και λέω ότι είχε ιδιαίτερη αξία να ήταν καλεσμένοι και
εκπρόσωποί τους. Καταλήγουν ότι ο πραγματικός σκοπός με τη θεσμοθέτηση
τιμολόγησης είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι για να πληρώσουν ξανά οι
φορολογούμενοι έργα υποδομών και δανείων που σήμερα, αποτελούν ένα μέρος του
χρέους.
Μάλιστα, λένε ότι η
ανάκτηση πλήρους κόστους του νερού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το χαρακτήρα
μιας υπηρεσίας κοινής ωφέλειας. Τα αναφέρω όλα αυτά, γιατί, ο ευρύτερος κόσμος
και φορείς θα μπορούσαν να συμμετέχουν στη σημερινή συζήτηση. Εμείς, σε πολλά
συμφωνούμε μαζί τους και κυρίως, διότι, ο έλεγχος και η διαχείριση των νερών
αποτελεί παράγοντα αντιθέσεων και ανταγωνισμών μεταξύ αστικών τάξεων και
ιμπεριαλιστικών κέντρων και χρησιμοποιείται ακόμα και ως πρόφαση για
επεμβάσεις. Διαχρονικά, η πολιτική υδάτων της Ε.Ε. είναι τέτοια που ωθεί
παραπέρα την εμπορευματοποίηση και την απελευθέρωση της διαχείρισης των
υδατικών πόρων και μάλιστα, η Ε.Ε. το σερβίρει, δηλαδή, αξιοποιεί την κατάσταση
και την ανάγκη προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος ως εργαλεία, ακριβώς για
να προωθήσει την αντιλαϊκή πολιτική, ειδικά στον αγροτικό τομέα αλλά και στη
λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις.
Δυστυχώς, αυτή την
πολιτική προηγούμενων κυβερνήσεων τη
συνεχίζει και η σημερινή κυβέρνηση, δηλαδή, την εμπορευματοποίηση της
διαχείρισης του νερού και των εταιριών ύδρευσης που εξυπηρετεί το κεφάλαιο, και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο τρίτο
μνημόνιο που όλοι το ψηφίσατε, είναι η πώληση μέρους των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και
της ΕΥΔΑΘ που το σύνολο των μετοχών τους είχαν μεταφερθεί στην εταιρεία
δημοσίων συμμετοχών. Συνεπώς, αυτά που λέτε περί μείωσης της τιμής, μπορεί και
να το θέλετε, αλλά δεν το πιστεύει κανείς. Μάλιστα, εκτιμάμε ότι η
εμπορευματοποίηση του νερού μπορεί να προχωρήσει κερδοφόρα για τα μονοπώλια
ακόμα και αν διατηρηθούν τα δίκτυα διανομής με κρατικό ή δημοτικό έλεγχο με την
ιδιωτικοποίηση των άλλων κερδοφόρων πλευρών της διαχείρισης του νερού,
συντήρηση, κατασκευή δικτύων κ.λπ..
Η προστασία του
περιβάλλοντος που επικαλούνται είναι υποκριτική. Στις σημερινές συνθήκες η
ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης και το πλήθος που υπάρχει από
τεχνολογικές λύσεις επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης του νερού και
διασφαλίζουν την καλή κατάσταση των υδατικών στρωμάτων και τη σημαντική αύξηση
διαθέσιμου νερού, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Όσο ισχύει αυτή η
πολιτική, η διαχείριση του νερού θα είναι σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Εμείς,
πιστεύουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν κοινωνικό αγαθό, βεβαίως, αυτό
προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική και δρόμο ανάπτυξης με
κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό
σχεδιασμό της οικονομίας, έλεγχο και σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε ότι ο ενιαίος
κρατικός φορέας διαχείρισης του νερού θα μπορεί να είναι αυτός που θα
σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού σε όφελος του
λαού και όχι, για το κέρδος ορισμένων μονοπωλίων. Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου