Έκθεση Διοικητικού Απολογισμού ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΙΓΜΕ

Αχαρνές, 19 - 12 – 2016

Έκθεση Διοικητικού Απολογισμού Διοικητικού Συμβουλίου

Περίοδος 7.8.2015 έως  19.12.2016

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Κλείνουμε περίπου ενάμισι χρόνο περίπου από τις εκλογές της 1^ης Ιουλίου 2015 εν μέσω πολιτικών εξελίξεων που τελικά επηρέασαν αρνητικά τις εξελίξεις για το λαό μας αλλά και το ΙΓΜΕ.

Το ΔΣ που προέκυψε από τις εκλογές του 2015 συνέβαλε στην συνέχεια της 40χρονης πορείας του Συνδικάτου που η ίδρυση του το 1976 αποτέλεσε θετικό παράγοντα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πατρίδας μας και ήταν αποτέλεσμα της μεγαλύτερης αγωνιστική κινητοποίησης που έγινε στο ΙΓΜΕ επί 48 μέρες.

Αλλά και τα τελευταία 6 μνημονικά χρόνια, το 2011 που το ΙΓΜΕ δέχτηκε ισχυρό χτύπημα μετατρέποντας το σε ΕΚΒΑΑ, το Συνδικάτο κινητοποιώντας ενωτικά και μαζικά τους εργαζόμενους,  ανέτρεψε, την απόφαση της τότε Κυβέρνησης για κατάργηση του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ, και την προώθηση 130 απολύσεων με να παραδώσουν ανενόχλητα στα ντόπια και ξένα μονοπώλια τον Ορυκτό Πλούτο της χώρας.

Στα πλαίσια της σημερινής θητείας του ΔΣ του Συνδικάτου στις 25 Ιουνίου 2015 επί υπουργίας Λαφαζάνη με ΚΥΑ, επανασυστάθηκε  το ΙΓΜΕ με βάση  τον ιδρυτικό του νόμο, χάρις στον  συνεχή και καλά  οργανωμένο  Αγώνα μας, ενώ παράλληλα μπήκε τέρμα στην αθλιότητα των εφεδρειών – απολύσεων  του προσωπικού που όμως είχε περιορισθεί σε 200 εργαζόμενους.

Μέσα από αυτό τον ενωτικό αγώνα με πρωτοβουλία του Συνδικάτου προσπαθήσαμε και ως ένα βαθμό πέτυχε στις 28/4/2015, να συνενώσουμε όλους τους εργαζόμενους σε ένα Σωματείο προκειμένου να πετύχουμε την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση αλλά και συμμετοχή των συναδέλφων για την αποτελεσματικότερη δράση μας.

Οι  εκλογές που πραγματοποιήθηκαν την 1^η Ιουλίου 2015 έγιναν σε ενωτικό και αγωνιστικό κλίμα μας και συμμετείχαν 27 συνάδελφοι ως υποψήφιοι για το ΔΣ.

Δυστυχώς την ίδια περίοδο ακολούθησαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προδίδει την εμπιστοσύνη του Λαού μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ένα ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ, οδηγώντας στην υπογραφή του 3^ου Μνημονίου που το ψήφισαν 223 βουλευτές από τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΠΟΤΑΜΙ ΠΑΣΟΚ ΝΔ, με αποτέλεσμα την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ από βουλευτές τους που δεν το ψήφισαν.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 το αποτέλεσμα έδειξε ότι ένα μεγάλο μέρος του Λαού υπέκυψε στους εκβιασμούς και τα διλλήματα με αποτέλεσμα με την ψήφο του να φαίνεται ότι συναινεί με τα μέτρα που παίρνονται εναντίον του. Το Συνδικάτο μας σε αυτή την περίοδο αντέδρασε καλώντας σε συμμετοχή τους εργαζόμενους, στα μεγάλα συλλαλητήρια που έγιναν τον Ιούλη του 2015 ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης που ετοιμάζονταν σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού γενικότερα και προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και συμφερόντων.

Με αφορμή την επανίδρυση του ΙΓΜΕ τον Ιούλη του 2015 οργανώσαμε μεγάλη συνδικαλιστική και πολιτιστική εκδήλωση, στο χώρο του ΙΓΜΕ καλώντας όλους τους συμμάχους μας αλλά και κάποιους φίλους του ΙΓΜΕ που έστω και αν δεν έπαιξαν θετικό ρόλο σε όλη αυτή την περίοδο, με την θεσμική τους ιδιότητα αναγνώριζαν τον ουσιαστικό και αναντικατάστατο ρόλο του Ινστιτούτου.

Την ίδια περίοδο διορίστηκε και η νέα Διοίκηση στο ΙΓΜΕ, η οποία άρχισε να εφαρμόζει τον κανονισμό τοποθετώντας με κριτήρια σε θέσεις ευθύνης τους προϊσταμένους των διαφόρων Υ.Μ., ενώ παράλληλα άρχισε με τον ορισμό επιτροπής την σύνταξη νέου ΚΚΠ και ΚΟΔ.

Παράλληλα εμφανίσθηκαν και τα πρώτα αρνητικά βήματα της νέας Διοίκηση με την υπογραφή της ασφαλείας του Νοσηλευτικού. Στη συνέχεια η σύγκρουση με τη Διοίκηση κορυφώθηκε με την στάση της απέναντι στην ΕΘΝΙΚΗ αλλά και στην περικοπή του 25%.

Παρόλα αυτά οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις οδήγησαν το ΔΣ του ΙΓΜΕ σε όχι αρνητικές αποφάσεις που δίνουν τη δυνατότητα ικανοποίησης των δίκαιων αιτημάτων μας.

Δυστυχώς μετά την μεγάλη κινητοποίηση στις 2/3/1016 στο ΔΣ του ΙΓΜΕ για το μεγάλο ζήτημα της ΕΘΝΙΚΗΣ, υπήρξαν ορισμένες διαφωνίες σε θέματα τακτικής που οδήγησαν στην παραίτηση από το ΔΣ του τότε Γ.Γ. του συνδικάτου και την αναπλήρωση του χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην λειτουργία του ΔΣ.

Το Συνδικάτο συνέχισε να διεκδικεί αγωνιστικά τα διάφορα θέματα που απασχολούσαν την πορεία του ΙΓΜΕ, αλλά και τους εργαζόμενους που αφορούσαν  τα Έργα, Προσλήψεις, Εκτός έδρας, ανθυγιεινό κ.α . Η κούραση που εμφανιζόταν στην συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τόσο του Συνδικάτου όσο και γενικότερα, λόγω κύρια της διάψευσης των ελπίδων των εργαζόμενων δεν έκαμψε την γενική αγωνιστική πορεία του Συνδικάτου.

Παράλληλα έγινε προσπάθεια καλλίτερης λειτουργίας του ΔΣ με την αναδιάρθρωση της Ε.Γρ., που αν και υπήρξαν διαδοχικές παραιτήσεις από τη θέση του Προέδρου (Σμυρνιώτης, Αραπογιάννης, Σοφός)  σε γενικές γραμμές το ΔΣ συνέχισε με την ίδια αγωνιστική συνέπεια να διεκδικεί τα αυτονόητα για την ουσιαστική λειτουργία του ΙΓΜΕ με νέο Πρόεδρο τον ΣΥΝΑΔ. Δ. Μπάτη.

Όλη αυτή η περίοδος που περάσαμε ίσως να ήταν η από τις πιο δύσκολες τόσο γιατί η κατάσταση στο ΙΓΜΕ χαρακτηρίζεται από μια απογοήτευση και παραίτηση όσο και γενικότερα από τη ολομέτωπη αντιλαϊκή πολιτική που φαίνεται να μην έχει τέλος με αποτέλεσμα για πρώτη φορά να έχουμε μαζικές παραιτήσεις από το ΔΣ του Συνδικάτου και απροθυμία στην ανάληψη θέσεων ευθύνης. Έτσι είχαμε 10 παραιτήσεις συναδέλφων από το ΔΣ που επικαλέστηκαν λόγους προσωπικούς, ένας υγείας και ένας εξέφρασε ανοιχτά την διαφωνία του για θέματα τακτικής.

Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το αρνητικό κλίμα παλέψαμε και αγωνιστήκαμε με κινητοποιήσεις στην Διοίκηση, στο ΥΠΕΝ, στο ΓΛΚ για να πιέσουμε και να διεκδικήσουμε ότι είναι δυνατόν σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Και αυτά τα οποία κατακτάμε είναι ίσως ελάχιστα αλλά πολύ σημαντικά και θα πρέπει  να υπάρχει συνέχεια μέχρι την ολική ανατροπή όλων των αντεργατικών πολιτικών προς όφελος των εργαζομένων.

Παρά το αρνητικό αυτό κλίμα, εσωτερικό και εξωτερικό του ΙΓΜΕ, το ΔΣ του Σωματείου, υλοποιώντας τις ΟΜΟΦΩΝΕΣ, σχεδόν πάντα, αποφάσεις των Γ. Συνελεύσεων, μπήκε μπροστά σε διαδοχικές μάχες:

·      Στη μάχη για τον Προϋπολογισμό του 2015 μετά την ΚΥΑ επανασύστασης του ΙΓΜΕ.

·      Στην επιτυχή μάχη για τη συμπερίληψη της δαπάνης του ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ στον Προϋπολογισμό του 2016, για να φτάσουμε στον Απρίλη του 2016 για την έγκρισή του.

·      Στην επιτυχή διεκδίκηση του Πρακτικού Συμφιλίωσης (21-12-2015) για το ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ στο Υπ. Εργασίας.

·      Στη δικαστική μάχη για το ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ, με την οποία έχει μέχρι σήμερα διατηρηθεί στη ζωή και συνεχίζεται με τα ασφαλιστικά που όπως φαίνεται κερδίζουμε. Απαιτείται όμως συνέχιση και της συνδικαλιστικο-πολιτικής μάχης για την κατοχύρωση και χρηματοδότησή του τα επόμενα χρόνια.

·      Στη μάχη για τη συνέχιση της απασχόλησης των Συμβασιούχων του ΕΣΠΑ, χωρίς δυστυχώς αποτέλεσμα, παρά τις πρώτες θετικές ενδείξεις από πλευράς Σκουρλέτη.

·      Στη μάχη για τους όρους της Εκτός – Έδρας απασχόλησης, με Διοίκηση, Υπουργείο και Βουλή, με επανειλημμένη υποβολή Υπομνημάτων και σχεδίων νομοθετικών διατάξεων, με αποτέλεσμα τη σχετικά ικανοποιητική διευθέτησή του, που κινδυνεύει ωστόσο να την οδηγήσει σε αχρηστία η αντιδραστική πρακτική του Γ.Δ/ντή.

·      Στη διεκδίκηση εξωδικαστικής διευθέτησης του μεγάλου προβλήματος της ΕΦΑΠΑΞ αποζημίωσης, καταφέρνοντας να υπάρξουν σημαντικές αποφάσεις του ΔΣ του ΙΓΜΕ, πλήθος εγγράφων του Γ.Δ/ντή και τελικά η ανάληψη κάποιου μέρους της πολιτικής ευθύνης Διοίκησης και Υπουργείων, μετά το Πρακτικό Συμφιλίωσης του Υπ. Εργασίας (31-3-2016) και την πρώτη συνάντηση της Επιτροπής που έγινε μετά από καθυστέρηση μηνών. Ταυτόχρονα ανέδειξε τη δυσκολία μπροστά στην οποία βρίσκεται η Κυβέρνηση, όπως φαίνεται τόσο από τη θετική εισήγηση του ΓΛΚ για έκτακτη χρηματοδότηση 1.000.000€, όσο και από την επίκληση του τελευταίου όπλου της (αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμιση για όλα τα παρόμοια με το δικό μας συμβόλαια).

Στη μάχη διεκδίκησης μόνιμων προσλήψεων, αναδεικνύοντας το θέμα σε κάθε Ανακοίνωση ή Δ.Τ., σε κάθε συνάντηση με τη Διοίκηση και τους Υπουργούς, για σχετικές προβλέψεις στους Προϋπολογισμούς, στο Μεσοπρόθεσμο σχέδιο, στο Επιχειρησιακό Σχέδιο που προβλέπει 550 οργανικές θέσεις, όπως και στο σχέδιο του νέου ΚΚΠ. Το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα δεν είναι άλλο παρά το αναλυτικό αίτημα της Διοίκησης για 137 προσλήψεις, και κυρίως η σχετική πρόβλεψη του Προϋπολογισμού 2017 για 45 προσλήψεις μέσα το 2017. Δυστυχώς μέχρι στιγμής η πολιτική ηγεσία κωφεύει, αλλά στην συνάντηση που είχαμε στο ΓΛΚ στις 8/12/2016 μας είπαν ότι είναι έτοιμοι να αναπροσαρμόσουν το προϋπολογισμό του ΙΓΜΕ για το 2017, αν το ΥΠΕΝ και το ΥΠ.Δ.Μ. αποφασίσουν για τις όποιες προσλήψεις, συνάντηση η οποία έγινε με 2 κινητοποιήσεις.

·      Στη μάχη για την έγκριση των έργων του ΕΣΠΑ-ΙΙ για όλα τα θεματικά αντικείμενα του ΙΓΜΕ, και κυρίως τη συνεχιζόμενη μάχη για τις Γεωλογικές Χαρτογραφήσεις, παρά την παθητική στάση της Διοίκησης και την αρνητική στάση, άμεση ή παρασκηνιακή διαφόρων πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων. 

·      Στη μάχη, με σημαντική τη συμβολή του εκπροσώπου του Συνδικάτου στην Επιτροπή Έργων, για να υλοποιηθούν τα έργα με ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ προσωπικού με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου (ΣΕΟΧ), που θα επιτρέψουν πολύπλευρη και αξιοπρεπέστερη για όλους αξιοποίησή τους, με μεγαλύτερες προοπτικές χρονικής επέκτασης της εργασιακής τους σχέσης και μελλοντικής ένταξής τους στο μόνιμο προσωπικό, που τόσο ανάγκη έχει το ΙΓΜΕ.

·      Στη διεκδίκηση της επαναφοράς του ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ επιδόματος.

·      Και το αμεσότερο για όλους, στη μάχη για την επέκταση σε όλους τους εργαζόμενους της επαναφοράς του μισθού στα επίπεδα του Νοέμβρη του 2011 (χωρίς την περικοπή της υπερβάλλουσας διαφοράς και του δεύτερου 25%). Στη μάχη που, μετά τη νικηφόρο δικαστική εξέλιξη της εφετειακής απόφασης των Ιωαννίνων,  έχει ουσιαστικά οδηγήσει στην επίσημη αναγνώριση της παρανομίας από το ΔΣ του ΙΓΜΕ, βάζοντας το ΥΠΕΝ προ των δικών του ευθυνών για την υλοποίηση της απόφασης αυτής.

·      Με κινητοποιήσεις παράλληλα με Δικαστικό Αγώνα στα Δικαστήρια ανατρέψαμε και αθωωθήκαμε σε ποινικές δίκες που είχαν γίνει σε βάρος των εκλεγμένων Προεδρείων τοθ Συνδικάτου μετά από τις μηνύσεις των Διοικήσεων 2008-2012 λόγων των καταλήψεων και κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν είτε γιατί καθυστερούσαν την μισθοδοσία και τις αποζημιώσεις των συνταξιούχων ή οδηγούσαν στην απόλυση των συναδέλφων μας. Παρόλα αυτά βρέθηκε πρόθυμος δικαστής να καταδικάσει τους συναδέλφους του τότε Προεδρείο σε 6 μήνες φυλακή με αναστολή, ενδεχόμενα γιατί ήταν η μόνη φορά που δεν κάναμε κινητοποίηση στα Δικαστήρια.

Στο ίδιο ευρύτερο πλαίσιο το ΔΣ του Σωματείου μπήκε μπροστά σε αλλεπάλληλα συλλαλητήρια των εργαζόμενων του ΙΓΜΕ στο ΥΠΕΝ και στο ΥΠΟΙΚ και σε συναντήσεις με Υπουργούς, Γ. Γραμματείς και Εκπροσώπους-Συμβούλους  τους.

Σε συνεντεύξεις τύπου στην Αθήνα και στα Παραρτήματα του ΙΓΜΕ για να δημοσιοποιήσει τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων και του ρόλου του ΙΓΜΕ. Συμμετέχοντας σε ενωτικές πρωτοβουλίες σωματείων, συλλαλητήρια και απεργίες  για τη διεκδίκηση ή επαναφορά εργασιακών δικαιωμάτων (ΣΣΕ, εργατικός νόμος).

Την ίδια περίοδο όμως, κληθήκαμε να διαχειριστούμε και αντιμετωπίσουμε μια Διοίκηση, τα μέλη της οποίας “συναγωνίζονται” μεν σε φιλεργατικά λόγια, καθυστερούν ωστόσο ή και αποφεύγουν να τα μετουσιώσουν σε έργα και αποφάσεις.

Βασικός αρνητικός συντελεστής αυτής της πραγματικότητας αναδεικνύεται ο Γενικός Διευθυντής, που συστηματικά αρνείται να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που αναλογεί σε έναν Διοικητή, αντιμετωπίζοντας κάθε θέμα με περισσή γραφειοκρατική τυπολατρία, υιοθετώντας επί της ουσίας το ρόλο του τροϊκάνου στο ΙΓΜΕ. 

Δυστυχώς αρνητικά τετελεσμένα τείνει να δημιουργήσει και η στάση ανοχής που επιδεικνύει και ο Πρόεδρος του ΔΣ έναντι του Γ.Δ/ντή, κυρίως όμως η αντιακανονιστική άρνησή του προς τον εκπρόσωπο των εργαζόμενων να εισηγηθεί θέματα στο ΔΣ του ΙΓΜΕ (ΕΦΑΠΑΞ, 25%, Μείζον Νοσηλευτικό, κλπ).

Με ανοιχτά τα περισσότερα θέματα, ανοίξαμε και έναν ακόμα δρόμο για την επίλυσή τους: Τη διεκδίκηση νέας ΕΣΣΕ, με τη σχετική πρόταση που καταθέσαμε και ήδη συζητήσαμε σε πρώτη συνάντηση με τον Γ.Δ/ντή του ΙΓΜΕ. Καθοριστικός παράγοντας για τις προοπτικές αυτής της διαπραγμάτευσης δεν είναι άλλος από τη στάση του ΥΠΕΝ, και προσωπικά πλέον του κ. Σταθάκη, με τον οποίο επίκειται συνάντηση του Προεδρείου την Πέμπτη 22/12/2016.

Αυτό που μας δίνει ελπίδα και κουράγιο είναι ότι πολλοί συνάδελφοι μας που ήταν απέναντι στο Συνδικάτο για την αγωνιστική αλλά και νομική τακτική για την ΕΘΝΙΚΗ και του 25%, κρίνοντας εκ του θετικού αποτελέσματος των δικαστικών αποφάσεων, αναγνωρίζουν τον Αγώνα μας και μας δικαιώνουν. Ήδη αρκετοί από αυτούς έχουν κερδίσει δίκες. Δυστυχώς μόνο ο δικαστικός Αγώνας δεν φέρνει αποτέλεσμα γιατί μπορεί να  βγαίνουν και αρνητικές αποφάσεις και οι δικαστικοί αγώνες τελειώνουν μόνο με αποφάσεις Αρείου Πάγου. Εξάλλου οι Κυβερνήσεις συνέχεια με νέους νόμους προσπαθούν να ανατρέψουν ακόμη και τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις όπως μάλιστα μας απείλησε «αν δεν συμμορφωθούμε» και η Δ/ντρια του πολιτικού γραφείου του Υπουργού κ. Χουλιαράκη.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Το ΔΣ