ΠΡΟΣ: - Πρόεδρο της Κυβέρνησης,κ. Α. Τσίπρα ΘΕΜΑ: Ανάγκη ΑΜΕΣΗΣ παρέμβασης για το ΙΓΜΕ 7 - 6 – 2017

Αχαρνές, 7 - 6 – 2017

Α.Π. 99/6.3

ΕΠΕΙΓΟΝ

ΠΡΟΣ:   -   Πρόεδρο της Κυβέρνησης,κ. Α. Τσίπρα

ΚΟΙΝ:   -   Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, κ. Γ. Δραγασάκη

           -   Υπ. Περιβάλλοντος & Ενέργειας, κ. Γ. Σταθάκη

           -    Υπ. Οικονομικών, κ. Ε. Τσακαλώτο

           -    Υπ. Εργασίας, κα. Ε. Αχτσιόγλου

           -    Αν. Υπ. Οικονομικών, κ. Γ. Χουλιαράκη

                                     

ΘΕΜΑ:    Ανάγκη ΑΜΕΣΗΣ παρέμβασης για το ΙΓΜΕ

Αξιότιμε κε Πρωθυπουργέ,

Οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ, έχοντας πλέον εξαντλήσει χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα, κάθε μέσο αγωνιστικής παρέμβασης και κάθε προσπάθεια συνεννόησης με τα αρμόδια Υπουργεία θεωρήσαμε επιβεβλημένη τη δική σας παρέμβαση για την άμεση επαναλειτουργία του ΙΓΜΕ και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της υφιστάμενης κρίσης, πιστεύοντας ότι συμμερίζεστε τη αναγκαιότητα όχι απλά συνέχισης του έργου και του ρόλου του Ινστιτούτου την κρίσιμη αυτήν την στιγμή περίοδο για το μέλλον της χώρας μας, αλλά και ενίσχυσής του (ιδιαίτερα με προσλήψεις αίτημα που είχε υιοθετήσει ο προηγούμενος Υπουργός ΠΕΝ).

Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη ενημέρωση σας για τα προβλήματα μας, αλλά οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι παρά την άμεση συνάντηση που είχαμε με τον Υπουργό Κο Γ. Σταθάκη, την επόμενη της επίσκεψης σας στο Υπουργείο ΠΕΝ,  τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και μας εξέπληξαν.

Δεν υπήρξε μέχρι σήμερα Υπουργός που να αντιμετωπίζει με τέτοια αδιαφορία και αυταρχικότητα τους εργαζόμενους του ΙΓΜΕ, σημερινούς και παλιότερους.

Είναι αδιανόητο ένας Υπουργός να δηλώνει με τον πιο κυνικό τρόπο ότι αδιαφορεί για την υλοποίηση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων και να μπλοκάρει την λειτουργία ενός ιστορικού και συγχρόνως χρήσιμου ερευνητικού Ινστιτούτου, μεθοδεύοντας συνειδητά το σημερινό λογιστικό αδιέξοδο.

Δικαιολογημένα επομένως θεωρούμε ως πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ότι δεν είναι μόνο “δημοσιονομικού χαρακτήρα” η μεθόδευση λογιστικής χρεοκοπίας του ΙΓΜΕ, αλλά συνδέεται και με άλλες βαθύτερου χαρακτήρα πολιτικές επιλογές και προτεραιότητες του Υπουργού που έχουν σχέση, με τον τύπο της έρευνας και το περιεχόμενο που θέλει προσδώσει ο Υπουργός στον επίσημο και μοναδικό μέχρι σήμερα δημόσιο φορέα της έρευνας του Ορυκτού Πλούτου της χώρας. Το ερώτημα όμως είναι, αν οι επικείμενες πρωτοβουλίες νομοθετικού χαρακτήρα για το Ινστιτούτο έχουν λάβει υπόψη μια σειρά παραμέτρων που συνδέονται και με άλλες οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες άλλων Υπουργείων. Επίσης είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι προχωράει σε μια τέτοιου χαρακτήρα ρύθμιση, χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο ούτε με τους εργαζόμενους του Ινστιτούτου, ούτε με την ελληνική κοινωνία και τους θεσμικούς της φορείς.

Αξιότιμε κε Πρωθυπουργέ,

Στην ιδιαίτερα αυτή κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται το ΙΓΜΕ και οι εργαζόμενοι, θεωρούμε απολύτως αναγκαίο και χρήσιμο να αφιερώσετε λίγο χρόνο για την αξιολόγηση κάποιων δεδομένων που αφορούν το μέλλον του Ινστιτούτου και των εργαζόμενων σε αυτό. Πολύ συνοπτικά θέλουμε να σας ενημερώσουμε σχετικά με τα δύο πλέον θεμελιώδη θέματα που αφορούν το Ινστιτούτο.

Σε μία περίοδο ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων που αλλάζουν θεαματικά τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας ορυκτών και ενεργειακών πόρων, το Ινστιτούτο μας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του εναπομείναντος προσωπικού του, προσπαθεί αλλά είναι αδύνατον να καλύψει όλες αυτές τις προτεραιότητες εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού των εργαζόμενων και της μεγάλης ηλικιακής σύνθεσης του προσωπικού. Η παραιτηθείσα Διοίκηση του Ινστιτούτου είχε κάνει μια σειρά προτάσεις για τη θεσμική αναβάθμιση του Ινστιτούτου και την στοιχειώδη στελέχωση του που όμως έμειναν στα χαρτιά. Επίσης μεγάλο έλλειμμα εμφανίζεται και στις πολιτικές προτεραιότητες της έρευνας, που πηγάζει από την έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής του Υπουργείου.

Το δεύτερο σημαντικό πρόβλημα συνδέεται με την οικονομική εμπλοκή των λογαριασμών του ΙΓΜΕ εξ’ αιτίας τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων.

Το αντικείμενο της δικαστικών διεκδικήσεων, νυν και τέως εργαζόμενων του ΙΓΜΕ, εδράζεται στις μονομερείς και κατά την δικαιοσύνη παράνομες ενέργειες των διοικούντων σε σχέση με την κατάργηση ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου (Α.Σ.) των εργαζόμενων το οποίο είχε υπογραφεί μεταξύ Διοίκησης και ΕΘΝΙΚΗΣ ως αποτέλεσμα Συλλογικής Σύμβασης του 1987 και που είχε συναφθεί αντί των τότε λόγω πληθωρισμού μεγάλων αυξήσεων που δίνονταν στις ΔΕΚΟ. Σημειώνεται μάλιστα ότι στο Α.Σ. συνέβαλλαν και όλοι οι εργαζόμενοι με ποσοστό 25% του ασφαλίστρου.

Το συμβόλαιο αυτό διαταράχτηκε αρχικά το 1999 με τις μετατάξεις που στην ουσία επέβαλλε το τότε Υπουργείο Ενέργειας, αλλά και με την μη αξιοποίηση προτάσεων των εργαζόμενων για την βιωσιμότητα που Α.Σ. που είχαν μπει σε προοπτική υλοποίησης με βάση τροπολογία νόμου του Υπουργού κ. Φώλια το 2008.

Αλλά ακόμη και το 2012 υπήρχε δυνατότητα συναινετικής λύσης του Α.Σ. επί Υπουργείας κ. Λιβιεράτου και εγγραφής στα ληξιπρόθεσμα χρέη της όποιας οικονομικής συμφωνίας θα καταλήγαμε. Δυστυχώς και οι δύο αυτές ευκαιρίες που είχαν προτείνει οι εργαζόμενοι και είχαν πολιτική κάλυψη των Υπουργών δεν υλοποιήθηκαν λόγω Διευθυντικών αποφάσεων των τότε στελεχών διοίκησης του ΙΓΜΕ.

Έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τελεσίδικες αποφάσεις εφετειακές, αλλά και στην απόφαση 74/2016 Αρείου Πάγου που αναγνωρίζει ότι οι διεκδικούμενες αποζημιώσεις αποτελούν στην ουσία μισθούς. Επισυνάπτουμε σχετικά έγγραφα, ή αποσπάσματά τους.

Όπως σας είχαμε ενημερώσει στην προηγούμενη 83/6.3/19-5-2017 επιστολή μας, είναι γεγονός ότι η προηγούμενη Διοίκηση (που οδηγήθηκε σε παραίτηση) επί ενάμιση χρόνο προειδοποιούσε για την επερχόμενη οικονομική κρίση του Ινστιτούτου. Τα συναρμόδια όμως Υπουργεία Περιβάλλοντος & Ενέργειας και Οικονομικών, όχι μόνο αδιαφόρησαν για την έγκαιρη αντιμετώπιση του ζητήματος, αλλά ούτε καν αξιοποίησαν τη σχετική σύσταση του Υπουργείου Εργασίας για έναν ουσιαστικό διάλογο με τους εργαζόμενους, νυν και πρώην, και κυρίως τις προτάσεις τους για μια εξωδικαστική διευθέτηση του προβλήματος. Οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι του ΙΓΜΕ με πολύ ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης είχαν πρωτοστατήσει στη λύση της εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης, αλλά οι Υπουργοί ΠΕΝ κώφευαν, ειδικότερα δε ο σημερινός Υπουργός κ. Σταθάκης φαίνεται ότι πριμοδοτούσε στην πρόκληση της σχετικής λειτουργικής κρίσης.

Φαίνεται πλέον ότι ο κ. Υπουργός στοχεύει στην εξαθλίωση των εργαζόμενων προκειμένου να επιβάλλει εύκολα και χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο το “νέο” μοντέλο ΙΓΜΕ, και κατά δεύτερο λόγο στην τεχνική αντιπαράθεση εργαζομένων και συνταξιούχων για να μην δώσει τελικά “ούτε ένα Ευρώ”. Δήλωση και πρόθεση, που αποτελεί όχι μόνο ύβρη κατά της δικαιοσύνης, αλλά, όπως ευθέως δηλώσαμε εκ μέρους των εργαζόμενων, και κλοπή των εισφορών που έχουμε όλοι άμεσα ή έμμεσα καταβάλλει.

Αξιότιμε κε Πρωθυπουργέ,

Αν παραμένει η πολιτική βούληση της κυβέρνησής σας να αποτελέσει το ΙΓΜΕ έναν κρίσιμο φορέα στήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, αν ο δημοκρατικός διάλογος και η διαβούλευση με τους εργαζόμενους δεν αποτελούν ένα επικοινωνιακό «τρυκ», και αν τελικά λειτουργούν ακόμη οι θεσμοί σε αυτόν τον τόπο και έχουν κάποια αξία οι αποφάσεις της δικαιοσύνης, οι συστάσεις για διάλογο του υπουργείου Εργασίας και συναινετικές διευθετήσεις των εργασιακών προβλημάτων, ήρθε πλέον η ώρα του Πρωθυπουργού για την ανάληψη θετικών πρωτοβουλιών, είτε ΑΜΕΣΑ από σας, είτε παραπέμποντας μας στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, ή ακόμη και στον κ. Υπουργό Οικονομίας.

Η κατάσταση έφτασε πλέον στο απροχώρητο. Οι αντοχές μας εξαντλήθηκαν, οι οικογένειες μας στερούνται πλέον τα στοιχειώδη, η αφερεγγυότητα του ΙΓΜΕ προς τους φορείς που έχουμε αναλάβει υποχρεώσεις έχει κτυπήσει κόκκινο. Εναπόκειται σε εσάς η επιλογή του τρόπου παρέμβασής σας για τη διασφάλιση φερέγγυων προϋποθέσεων για έναν ουσιαστικό διάλογο.

Παραμένοντας σε αγωνιστική ετοιμότητα, αλλά και στη διάθεση σας για κάθε διευκρίνιση, επανερχόμαστε στο αίτημά μας για μια συνάντηση μαζί σας το συντομότερο δυνατό, απολύτως χρήσιμη, τόσο για τη ακόμα διεξοδικότερη ενημέρωσή σας για τα παραπάνω θέματα, όσο και για την παρουσίαση των εκτιμήσεων του Συνδικάτου για την ουσιαστική αναβάθμιση του Ινστιτούτου.

Ο Πρόεδρος		Ο Γεν. Γραμματέας
Δημήτρης Μπάτης		Γιάννης Μαυρογιάννης

Συνημμένα:

1.   Απόσπασμα της από 10-12-1987 ΕΣΣΕ, σε υλοποίηση του άρθρου 2 της οποίας προέκυψε το Συμβόλαιο.

2.   Απόσπασμα του από 28-4-1989 Συμβόλαιο, στα άρθρα 3 και 4 του Κεφ.ΙΙ θεμελιώνεται η ευθύνη του ΙΓΜΕ για την ανώμαλη εξέλιξή του.

3.   Την υπ.αρ. 74/2016 Απόφαση Αρείου Πάγου που, μετά την καταγγελία του Συμβολαίου, διαπιστώνει αμετάκλητα την ευθύνη του ΙΓΜΕ για καταβολή αποζημίωσης λόγω της μη καταβληθείσας παροχής.

4.   Την από 4-12-2015 Έκθεση Εισηγητή Αρεοπαγίτη, που απορρίπτει την ευθύνη τη ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ για την αδυναμία καταβολής της παροχής.

5.   Τη με Α.Π. 83/6.3/19-5-2017 προηγούμενη επιστολή μας, με τα σε αυτή συνημμένα έγγραφα.