ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Διακήρυξη στο 22ο συνέδριο της ΟΜΕ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Διακήρυξη στο 22^ο συνέδριο της ΟΜΕ

Συνάδελφισσες Συνάδελφοι,

Η Ενωτική Αγωνιστική Συσπείρωση (Ε.Α.Σ. – Ο.Μ.Ε.)  διεκδικεί την ψήφο των συναδέλφων αντιπροσώπων του 22^ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας με βάση τις αρχές που σας παραθέτουμε στο παρακάτω κείμενο θέσεων. Το ψηφοδέλτιο μας συγκροτείται από συναδέλφους αντιπροσώπους της ΔΑΣ-ΟΜΕ που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ και της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ, στην βάση των θέσεων μας αλλά και με την εμπειρία των αγώνων που έδωσαν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι μας στα πλαίσια της Ομοσπονδίας και των συνδικάτων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας.

Διεκδικούμε την ψήφο σας για μια ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ και ΤΑΞΙΚΗ δράση της ΟΜΕ στη νέα περίοδο.

ΘΕΣΕΙΣ της ΕΑΣ - ΟΜΕ

Το 22ο συνέδριο της ΟΜΕ πραγματοποιείται σε μια  κρίσιμη στιγμή για Εργατική Τάξη της χώρας μας αλλά και γενικότερα για τον λαό μας, που υποφέρει από τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές, τόσο της τελευταίας επταετίας των μνημονίων όσο και από τις προ μνημονίων περιόδους λιτότητας και αυταρχισμού, που τώρα με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ κορυφώθηκε. Παράλληλα ζούμε μια περίοδο που τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή μας και στον πλανήτη γενικότερα σαν αποτέλεσμα του οξυτάτου ανταγωνισμού για τη κατάκτηση των αγορών, των εθνικών και υπερεθνικών μονοπωλίων αλλά και μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών.

Όπως φαίνεται από τα πολεμικά μέτωπα που έχουν ανοίξει στην γειτονιά μας στη Συρία, Λιβύη, Υεμένη κ.α., οι πολεμικές επεμβάσεις και η στρατιωτική παρουσία από Νατοϊκές, και όχι μόνο δυνάμεις σε Ουκρανία, Βαλκανικές χώρες, Χώρες του Κόλπου και της Αφρικής, τα ανοικτά ή και συγκεκαλυμμένα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα που επιχειρούνται στην Λατινική Αμερική, μόνο ανησυχία μπορεί να εμπνέουν στον λαό μας.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τις πολιτικές και όχι μόνο προκλήσεις που δέχεται η χώρα μας και η Κύπρος καταλαβαίνουμε ότι αυτή η ανησυχία που έχουμε για την προάσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Εδαφικής ακεραιότητας δεν είναι αβάσιμη και η λαϊκή επαγρύπνηση πρέπει να είναι στο   κόκκινο.

Οι πολιτικές αυτές με τα μνημόνια διαρκείας, που ήρθαν ως αποτέλεσμα των αντεργατικών πολιτικών δεκαετιών, ιδιαίτερα μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ που οξύνθηκαν το 1992 μετά την Συνθήκη του Μάαστριχτ και κορυφώθηκαν με την ένταξη στη ζώνη του Ευρώ το 2000. Αντεργατικές πολιτικές οι οποίες ασκηθήκαν και ασκούνται από όλες ανεξαιρέτως τις Κυβερνήσεις, υλοποιώντας τις συμφωνίες με την Ε.Ε. το ΔΝΤ και άλλους αντιδραστικούς διεθνείς οργανισμούς, που ψήφισαν όλα τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου εκτός από το ΚΚΕ.

Έτσι φτάσαμε σήμερα με στόχο την “δίκαιη ανάπτυξη” που στηρίζεται στα αιματοβαμμένα πλεονάσματα που πετυχαίνονται από το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με ένα διαρκές μνημόνιο, που όπως ομολογούν οι ίδιοι οι δανειστές και οι κυβερνώντες, η χώρα μέχρι το 2060 θα βρίσκεται σε καθεστώς οικονομικής επιτήρησης και η Δημόσια περιουσία για τα επόμενα 99 χρόνια θα διαχειρίζεται από τους δανειστές. Επόμενα η «καθαρή έξοδος από τα μνημόνια», η οποία, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ξεκινάει με τον «πρώτο μη μνημονιακό προϋπολογισμό» που επεξεργάζεται για το 2018 και ολοκληρώνεται τον επόμενο Αύγουστο, θα είναι «καθαρή» μόνο για το κεφάλαιο, αφού η εργοδοσία θα έχει στη διάθεσή της να εφαρμόζει στους τόπους δουλειάς όλους τους εφαρμοστικούς νόμους των τουλάχιστον 4 μνημονίων και η εργατική τάξη θα είναι χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς σταθερή δουλειά, μισθό και Ασφάλιση, χωρίς κυριακάτικη αργία, με τα χρέη, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να είναι η μόνιμη δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα λαϊκά νοικοκυριά.

Και η  “δίκαιη ανάπτυξη” δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, αφού θα στηρίζεται στις «υγιείς» επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων και των μονοπωλίων ντόπιων και ξένων που αποκλειστικός στόχος του είναι η υπερκερδοφορία για την συσσώρευση του κεφαλαίου, που με βάση την πτωτική τάση του κέρδους θα απαιτήσει νέα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, που σημαίνει νέους αντεργατικούς νόμους.

Αυτή η διαδικασία σημαίνει να καταργηθούν όσα με αγώνες και αίμα κατακτήθηκαν για να μας πάνε πολλές δεκαετίες πίσω, ακόμη και με ορισμένους νόμους 100 χρόνια πίσω, όπως η κατάργηση της Αργίας της Κυριακής και η ανασφάλιστη εργασία χωρίς ωράρια με συνθήκες γαλέρας.

Έτσι αποδεικνύεται, ότι στο σύστημα αυτό, είτε υπάρχει ανάπτυξη είτε ύφεση, οι μόνοι που θα πρέπει να πληρώνουν είναι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι μόνοι που θα γίνονται πλουσιότεροι θα είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες δηλ. η οικονομική ελίτ εντός και εκτός Ελλάδας.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση για να αντιμετωπίσουμε τα άθλια αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που μας επιβάλλουν «δημοκρατικά» με τους νόμους τους, θα πρέπει να πάρουμε μέτρα και εμείς, όχι μόνο για να αποκρούσουμε, αλλά και να ανατρέψουμε την βάρβαρη πολιτική για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Για αυτό τον λόγο επιβάλλεται η ανασύνταξη του Εργατικού Κινήματος για ολομέτωπη αντεπίθεση προκειμένου να επαναδιεκδικήσουμε όσα μας κατέκλεψαν, προβάλλοντας καθαρά ταξικό προσανατολισμό, απομονώνοντας ταυτόχρονα τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό όπου υπάρχει, ο οποίος συνέβαλλε και συμβάλλει στην σημερινή εργασιακή ζούγκλα, διότι όχι μόνο δεν προσπάθησε να αντιδράσει αγωνιστικά, αλλά συναίνεσε και υπέγραψε μειώσεις μισθών και ελαστικές σχέσεις εργασίας και το χειρότερο είναι έτοιμος να υπογράψει και να συναινέσει στα χειρότερα που έρχονται.  Οι συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όχι μόνο δεν μπορούν αλλά και δεν θέλουν να βάλουν φραγμό σε αυτή την λαίλαπα των μέτρων της Κυβέρνησης και με τις αποφάσεις τους αποπροσανατολίζουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και εκμαυλίζουν τους συνδικαλιστές και των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων ακόμη και των πρωτοβαθμίων συνδικάτων. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του «Σωματείου» Σούπερ Μάρκετ Αττικής, που ελέγχεται από το συνδυασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλη μια φορά, το ψηφοδέλτιο των κυβερνητικών συνδικαλιστών «σφύζει» από πρωτοκλασάτα στελέχη της εργοδοσίας και διευθυντές καταστημάτων. Από τη μία, η κυβέρνηση δήθεν μάχεται για την επαναφορά των «συλλογικών διαπραγματεύσεων» και, από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα κάνουν ότι μπορούν ώστε οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων να είναι τσιράκια των εργοδοτών για να «διαπραγματεύονται» με τους εαυτούς τους. Τα τελευταία χρόνια και τώρα ακόμη περισσότερο, η εργοδοσία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στο δημόσιο, προσπαθώντας να ελέγξει το συνδικαλιστικό κίνημα εξ ολοκλήρου, επεμβαίνει θρασύτατα στα σωματεία με υποψήφιους διευθυντικά και επιχειρηματικά στελέχη ή δημιουργούν νέα σωματεία καθαρά εργοδοτικά, απαιτώντας από τους εργαζόμενους να εγγραφούν σε αυτά χρησιμοποιώντας εκβιασμούς, ψέματα  και τρομοκρατία. Για αυτό τον λόγο, απαιτείται η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις της εργοδοσίας και τους συνδικαλιστές της.

Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και στους Βωξίτες που η εργοδοσία της ΕΛΜΙΝ έσερνε ταξικούς συνδικαλιστές στα δικαστήρια, ενώ παράλληλα με τα τσιράκια της επιχειρούσε με παράνομες διαδικασίες να εκπαραθυρώσει την δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση του σωματείου.

Ανάλογη ήταν και η πορεία την Ομοσπονδίας που επι σειρά ετών είχε παραιτηθεί από την οποιαδήποτε συνδικαλιστική διεκδίκηση με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται ως αντιπροσωπευτική η εργοδοτική Ομοσπονδία της ΟΕΜΛΕ που λειτουργούσε σε πλήρη σύμπλευση με τον ΣΜΕ, που παρόλη την κερδοφορία που εμφανίζει αρνείται ακόμη και σήμερα την υπογραφή ΣΣΕ.

Είναι γνωστό πλέον ότι η χώρα μας διέθετε και διαθέτει ένα μεγάλο όγκο σε ποικιλία και ποιότητα Ορυκτό Πλούτο. Η διαπίστωση αυτή έχει τεκμηριωθεί από την σημαντική επιστημονική έρευνα που έκανε το  ΙΓΜΕ σε όλη την επικράτεια από το 1952 και που προσπαθεί να συνεχίσει και σήμερα, παρά τις επιθέσεις που δέχεται από τις κυβερνήσεις για απαξίωση του ρόλου του με τον ορατό κίνδυνο να οδηγηθεί σε διάλυση, αν δεν συνεχιστεί η αγωνιστική πορεία του Συνδικάτου.

Τόσο στα χρόνια της ανάπτυξης, όσο και στα χρόνια της κρίσης οι εργαζόμενοι του  κλάδου συνέβαλλαν με τον ιδρώτα τους και το αίμα τους στη ανάπτυξη του, με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να σωρεύουν τα κέρδη τους και οι ίδιοι να μην απολαμβάνουν τον κόπο τους αφού τόσο οι αμοιβές όσο και οι συνθήκες εργασίας ήσαν πάντοτε σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Η εκμετάλλευση του Ο.Π. συνοδεύτηκε από την καταλήστευση του, τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε ευρύτερες περιοχές, τις επαγγελματικές νόσους και την μεταφορά τεράστιων κερδών στο εξωτερικό με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να ευημερούν και οι επιχειρήσεις να χρεοκοπούν.

Οι επιπτώσεις αυτές βάρυναν  στο να διαμορφωθεί ένα εχθρικό κλίμα και μια τεράστια δυσπιστία στους κατοίκους των περιοχών που εμφανίζουν μεταλλευτικό ενδιαφέρον σε κάθε προσπάθεια παραγωγικής δραστηριότητας, ακόμη και στην έρευνα προκειμένου να γνωρίζει η χώρα το διαθέσιμο Ο.Π. της. Από την άλλη πλευρά η εκτόξευση της ανεργίας σε όλη τη χώρα αλλά ιδιαίτερα στις περιοχές μεταλλευτικού ενδιαφέροντος ανάγκασε τους εργαζόμενους να αποδέχονται οποιαδήποτε “επένδυση” ανεξάρτητα των όρων και των προϋποθέσεων λειτουργίας τους.

Αποτέλεσμα όπου υπάρχει ακόμα δραστηριοποίηση του κλάδου τόσο οι συνθήκες εργασίας όσο και οι σχετικές αμοιβές να υποβαθμίζονται, ενώ παράλληλα να αναπτύσσονται εργασιακές σχέσεις γαλέρας με τις εργολαβίες που προωθούνται ακόμη και στις επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα.

Το τελευταίο διάστημα όλοι οι αρμόδιοι Υπουργοί όλο και πιο συχνά αναφέρεται στην ανάγκη αξιοποίησης του Ορυκτού Πλούτου. Το ενδιαφέρον αυτό αν και εντάσσεται σε μια γενικότερη πολιτική της Ε. Ε. για την αξιοποίηση του Ο.Π. της Ευρώπης δεδομένου ότι οι τιμές έχουν εκτιναχθεί από την ζήτηση πρώτων υλών από τις αναπτυσσόμενες χώρες (BRIGS), όπως αποτυπώθηκε στη κατεύθυνσης της Επιτροπής Φερχόγκεν εντάθηκε στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής για την προσέλκυση επενδύσεων.

Αν κρίνουμε από την πολιτική του αρμόδιου Υπουργείου στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και δεδομένου ότι ο φορέας έρευνας υδρογονανθράκων που θεσμοθετήθηκε παραμένει στα χαρτιά, η τακτική που ακολουθεί στη έρευνα και εκμετάλλευση από τις ιδιωτικές εταιρείες, με το Ελληνικό Δημόσιο να παίζει το ρόλο του “ελεγκτή” βασιζόμενο σε εμπειρογνώμονες,  μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να μας εμπνέει. Εξάλλου η μέχρι σήμερα πολιτική απέναντι στο ΙΓΜΕ και στην ΛΑΡΚΟ επιβεβαιώνουν για τις προθέσεις της Κυβέρνησης να ξεπουλήσει τον Ο.Π. στο όνομα της αξιοποίησης του και της ανάπτυξης. Σήμερα που η γνώση  και η τεχνολογία εξελίσσονται με πρωτοφανή ταχύτητα και που τα προβλήματα του περιβάλλοντος παίρνουν τεράστιες διαστάσεις καλούμαστε να απαντήσουμε  στο δίλημμα εάν οι εφαρμογές και τα αποτελέσματα τους θα τεθούν στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου ή στην ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεων

Έτσι ο Ορυκτός Πλούτος που θα μπορούσε να είχε συμβάλει αποφασιστικά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αν γινόταν με κεντρικό σχεδιασμό από μια κυβέρνηση που θα καταργούσε την εκμετάλλευση άνθρωπου από άνθρωπο και δεν θα είχε σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος.

Στην περίοδο Γενάρη έως Σεπτέμβρη του 2017, καταφέραμε να κάνουμε βήματα ταξικής συνεννόησης στηρίζοντας με επιτυχία σωματεία μας στους Βωξίτες Φωκίδας που αντιμετώπιζαν επιθέσεις από την εργοδοσία και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και καταφέραμε ακόμη να αποτρέψουμε ποινές κάποιων εργαζομένων που τους τιμωρούσε η εργοδοσία κυρίως για την συνδικαλιστική τους δράση. Στηρίξαμε με Δ.Τ. και άλλα Σωματεία που δεν είχαν σχέση με την ΟΜΕ, όπως το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ που εργάζονται συνάδελφοι σε εργολάβους στην ΛΑΡΚΟ, το ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε., αλλά και σημαντική ταξική βοήθεια στο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΙΓΜΕ που είχε συνεχείς κινητοποιήσεις όλη την τριετία και από την «αριστερή» κυβέρνηση ειδικά στο 5μηνο Μαρτίου - Αυγούστου 2017.

Η ΟΜΕ προσπάθησε για υπογραφή Κλαδικής ΣΣΕ με τον ΣΜΕ με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα για όλες τις ειδικότητες που εργάζονται στον μεταλλευτικό κλάδο, αλλά δεν ευδοκίμησε λόγου της αποχώρησης του ΣΜΕ από την διαπραγμάτευση, με την «υπόσχεση» ότι θα συνεχίσουμε το 2018, αφού «ξεκαθαριστούν» οι νέοι αντεργατικοί νόμοι που πρόκειται να ψηφιστούν το επόμενο διάστημα.

Η ΟΜΕ σήμερα εκπροσωπεί τους μεταλλωρύχους, τους λατόμους αλλά και τους εργαζόμενούς στην έρευνα του Ορυκτού Πλούτου που υπολογίζονται σε 2000 εργαζόμενους. Εκτός από του εργαζόμενους σε ΛΑΡΚΟ και ΙΓΜΕ που βρίσκονται υπό δημόσιο καθεστώς, όλοι οι υπόλοιποι εργάζονται σε ιδιωτικές μεταλλευτικές και λατομικές επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα από τα Σέρβια της Κοζάνης μέχρι την Κίμωλο και από το Δίστομο μέχρι την Αργολίδα. Με βάση τα στοιχεία της ΟΜΕ απασχολούνται συνολικά στον κλάδο, γύρω στις 5000 - 6000 εργαζόμενοι (περιλαμβανομένων των λιγνιτωρύχων της ΔΕΗ), που πριν την ένταξη στην ΟΝΕ έφθαναν τις  20.000,  με κύρια την παραγωγική ενασχόληση στην ύπαιθρο, όπου περιφερειακά γύρω από τον κλάδο απασχολούταν και άλλοι 20.000 εργαζόμενοι. Σε εκείνη την περίοδο η μεταλλευτική – λατομική παραγωγική δραστηριότητα ήταν εξαγωγικού χαρακτήρα και αντιπροσώπευε γύρω στο 5% του ΑΕΠ, ενώ σήμερα δεν ξεπερνά το 2.5%. Μια βασική παράμετρος που συνέβαλλε στην μη ανάπτυξη του κλάδου αλλά και στην μη ανθεκτικότητα της κατά την περίοδο της κάμψης των τιμών των μετάλλων ήταν και είναι η μη καθετοποίηση της  παραγωγής.

Η ΟΜΕ έχει καταγράψει ως κύρια προβλήματα τα εργασιακά θέματα που εντοπίζονται στην εκτεταμένη απασχόληση μέσω εργολαβιών και ελαστικών μορφών απασχόλησης, στην καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων, στη μη τήρηση Συλλογικών Συμβάσεων (κλαδικών, επιχειρησιακών), στην ανασφάλιστη εργασία, στην μη τήρηση της νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια με αποτέλεσμα να γίνονται συχνά εργατικά ατυχήματα. Στην λειτουργία των μεταλλείων – λατομείων, εκτός από την γενική εργατική νομοθεσία που διέπει την υγιεινή και την ασφάλεια, ισχύουν πρόσθετοι κανόνες ασφάλειας εργαζόμενων αλλά και του έργου που διέπονται από τον Κανονισμό μεταλλευτικών λατομικών εργασιών (ΚΜΛΕ). Οι έλεγχοι που θα έπρεπε να πραγματοποιούνται στους χώρους εργασίας από τα αρμόδια όργανα του Σ.ΕΠ.Ε. και του Ι.Κ.Α., μαζί με  την Επιθεώρηση Μεταλλείων γίνονται συνεχώς και αραιότεροι λόγω της υποστελέχωσης, αλλά και λόγω της προειδοποίησης που γίνεται προς τους εργοδότες, ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η συσπείρωση του κλάδου στην ΟΜΕ και η αλλαγή πλεύσης της ΟΜΕ στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας από την σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης επιτάσσει να παλέψουμε για τους παρακάτω στόχους:

Προτείνουμε:

1.                     Άμεση δράση παντού για να εμποδίσουμε τα χειρότερα που ετοιμάζουν Κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι με νέα βάρβαρα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που μαζί με τα άλλα, συνθέτουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, που αφορά όλα τα κράτη της ΕΕ, και αυτή η διακηρυγμένη στρατηγική κάνει θρύψαλα την «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα» που διαλαλεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γι' αυτό έχουν γίνει πλέον καθεστώς η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση και οι δουλειές με ημερομηνία λήξης, στοιχεία που αποτυπώνονται και στα πρόσφατα αποτελέσματα του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ». Επιβάλλεται να προβάλουμε αντεπίθεση για να πάρουμε όσο περισσότερα από τα κλεμμένα και όχι να τα μοιραστούμε «δίκαια στην ανάπτυξη» που έρχεται, αλλά για να βελτιώσουμε την ζωή μας, να μειώσουμε την εκμετάλλευση την κλεψιά.

2.                     Είμαστε κάθετα αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση και εκποίηση του Ορυκτού μας Πλούτου σε ντόπιο ή ξένο κεφάλαιο και παλεύουμε ώστε ο Ο.Π. να τεθεί υπό δημόσιο λαϊκό καθεστώς και να αξιοποιείται με εργατικό έλεγχο αποκλειστικά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με . Αυτό όμως είναι αδύνατο να συμβεί όσο θα υπάρχει το  σημερινό εκμεταλλευτικό καθεστώς αξιοποίησης του και όσο η Ελλάδα θα είναι ενταγμένη στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

Να δώσουμε δυναμικό συντονισμένο Αγώνα για:

1. Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

2. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων. Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας και των ενώσεων προσώπων.

3. Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.

4. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των νόμων που τις προωθούν και τις ενισχύουν. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης και το άθλιο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Να κλείσουν τώρα τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης.

5. Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας.

6. Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων (ν.3899/2010, ν.4093/2012).

7. Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Άμεση απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από κάθε λογής "τζόγο". Κατάργηση κάθε διάταξης για μεταφορά ή τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Κάλυψη, με κρατική χρηματοδότηση, του συνόλου των απωλειών των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, και των απωλειών από το κούρεμα (PSI), με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.

8. Αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών συντάξεων στο ύψος που ήταν το 2009. Επαναφορά 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής σύνταξης. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων, που μειώνουν συντάξεις και παροχές. Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων. Να υπάρχει άμεση έκδοση προσωρινής σύνταξης μέχρι να εγκριθεί η τελική.

9. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, για τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους να μη ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Να επανέλθουν στα Βαρέα - Ανθυγιεινά τα επαγγέλματα που αποχαρακτηρίσθηκαν (εκτός όσων έχουν εκλείψει). Να διευρυνθεί ο θεσμός των ΒΑΕ.

10. Κατάργηση των περικοπών και των πλαφόν στις διαγνωστικές εξετάσεις, στα φάρμακα, στα εμβόλια, στις φυσικοθεραπείες, και στις ιατρικές επισκέψεις. Να παρέχονται σε όλους δωρεάν με χρηματοδότηση από το κράτος με επιστημονικά και όχι με λογιστικά κριτήρια.

11. Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ τουλάχιστον για όλο το διάστημα της ανεργίας. Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε άνεργους, απλήρωτους εργαζόμενους. Αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και Δημόσιο. Διαγραφή των χρεών από τόκους.

12. Αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου. Οι εργοδότες που δεν καταβάλλουν τα δεδουλευμένα τιμωρούνται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων να γίνεται με τη διαδικασία του Αυτόφωρου.

13. Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας. Να εκπίπτουν απ' τη φορολόγηση και οι δαπάνες Υγείας, ΔΕΗ, θέρμανση, νερό, τηλέφωνο. Να φορολογούνται με 45% τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία του μεγάλου κεφαλαίου.

14. Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια

15. Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας. Ουσιαστικό έλεγχο από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος. Άμεσα ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.). Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.

16. Να αυστηροποιηθούν και κυρίως να τηρούνται όλες οι διατάξεις του Κ.Μ.Λ.Ε. και της νομοθεσίας της υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλειάς. Να καταργηθούν οι εργολαβίες σε όλες τις μεταλλευτικές και λατομικές δραστηριότητες.

17. Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.

18. Όχι στις αντιδραστικές αλλαγές που αφορούν την λειτουργία των συνδικάτων, την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων, τις εργατικές διεκδικήσεις. Απαιτούμε εδώ και τώρα την κατάργηση της Πολιτικής Επιστράτευσης για όλους τους εργαζόμενους που αγωνίζονται.

19. Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

Για αυτό τον λόγο ανοίγουμε τις δυνάμεις μας με όλους όσους επιδιώκουν την οικοδόμηση μιας εργατικής - κοινωνικής συμμαχίας, ικανής να αντιπαρατεθεί στο κεφάλαιο και τις κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν.

ΖΗΤΩ ΤΟ 22Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΜΕ

ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΕΑΣ - ΟΜΕ