ΛΑΡΚΟ(Κ. Σαμαράς): Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας βλέπει ως πελάτες και όχι ως παραγωγούς
Η Τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή για τη ΛΑΡΚΟ είναι το χρονικό προαναγγελθέντος Θανάτου…
Το δίλημμα: Ξεπούλημα ή Πτώχευση…
Φιλέτο το εργοστάσιο, για την Κυβέρνηση…
Χωρίς αποζημίωση η επόμενη ημέρα για τους εργαζόμενους, σε περίπτωση απόλυσης…
Μείωση μισθού 25%, μέτρο – τιμωρία για τους εργαζόμενους…
Αρπαγή περιουσίας και ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου, της Χώρας…
Βίαιη ώθηση των εργαζομένων στην ανεργία και Οικονομικός Μαρασμός των Τοπικών Κοινωνιών…
Σε αδιέξοδο ο Αρχικός Διαχειριστής…
ΛΑΡΚΟ, βασική προμηθεύτρια Πολυεθνικών κολοσσών…
Κανείς εργολάβος ή προμηθευτής δεν έχασε χρήματα από τη ΛΑΡΚΟ…
Νικέλιο: Χρηματιστηριακό προϊόν…
Η επέλαση του Κορωνοϊού δεν επηρέασε τη λειτουργία του εργοστασίου…
Η στάση της κυβέρνησης, κατώτερη των περιστάσεων…
Η ΛΑΡΚΟ είναι από τις λίγες εναπομείσαντες βαριές βιομηχανίες της Χώρας…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας βλέπει ως πελάτες και όχι ως παραγωγούς…
Αυτά και άλλα πολλά θα αναλύσουμε παρακάτω, σε μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης που μας παραχώρησε ο Κωνσταντίνος Σαμαράς, Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και Γενικός Γραμματέας Μεταλλωρύχων Ελλάδος. Η δυναμικότητα και η λειτουργικότητα, στοιχεία του χαρακτήρα του, τα οποία εξελίσσει συνεχώς δίνοντας τη δική του μάχη για να κρατηθεί στη «ζωή», η δική τους και όλων μας, ΛΑΡΚΟ…
Ερώτηση:
Ειδική Διαχείριση και Ιδιωτικοποίηση ή Πτώχευση, τα σενάρια που έχουν τη τιμητική τους γύρω από το μείζονος σημασίας ζήτημα, που ονομάζεται (Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Ανώνυμη Εταιρεία) ΛΑΡΚΟ. Δώστε μας τις δικές σας στοχευμένες απαντήσεις…
Η Τροπολογία για την ΛΑΡΚΟ που τελικά ψηφίστηκε στην Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους είναι το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου της ιστορικής Βιομηχανίας. Ο Ειδικός Διαχειριστής με την λήψη των Διαιτητικών αποφάσεων σχετικά με το περιουσιακό είναι υποχρεωμένος να τρέξει δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς εντός 12 μηνών. Ο Πρώτος θα αφορά την πώληση του εργοστασίου και μέρος του Μεταλλείου του Αγ. Ιωάννη και ο δεύτερος τα μεταλλεία Καστοριάς και Ευβοίας. Σε περίπτωση που αποβούν άγονοι οι διαγωνισμοί η Εταιρία πτωχεύει. Δηλαδή η Πολιτεία τόσα χρόνια δεν κατάφερε να διαλύσει την ΛΑΡΚΟ εγκληματώντας εις βάρος της και διορίζοντας άσχετες και ύποπτες διοικήσεις τώρα νομοθετεί για να της βάλει την ταφόπλακα. Το δίλημμα είναι ή Ξεπούλημα ή Πτώχευση.
Η ταμπακιέρα είναι τα περιουσιακά στοιχεία της ΛΑΡΚΟ και πως αυτά θα υφαρπαχτούν από την Εταιρία για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου.
Διαβάζοντας κανείς τον Νόμο θα αντιληφθεί αμέσως ότι ο διακαής πόθος της Κυβέρνησης είναι πως θα διασφαλίσει ότι το εργοστάσιο που είναι το φιλέτο, καθώς και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία της Εταιρίας ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο. Ο Νόμος αναλύει λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο δίνονται ολοκληρωτικές αρμοδιότητες στην διαιτησία που θα ορισθεί προκειμένου να γνωμοδοτήσει σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου φυσικά παρακάμπτοντας επιδεικτικά και ξεδιάντροπα τα Ελληνικά Δικαστήρια που είναι καθ’ ύλην αρμόδια.
Φυσικά για τους εργαζόμενους και την διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους την επόμενη μέρα δεν αναφέρεται τίποτα απολύτως ενώ δίνεται η δυνατότητα στον Ειδικό Διαχειριστή, με παραπομπή στον fast track νόμο Δένδια, να απολύσει όποιους και όσους θέλει χωρίς καμία αποζημίωση. Η μείωση 25% του Μισθολογικού κόστους μεσοσταθμικά, όπως περιγράφεται στον νόμο, ήταν απλώς το μέτρο – τιμωρία προς τους εργαζόμενους προκειμένου να τους βγουν τα νούμερα στο αρχικό πλάνο.
Πέραν λοιπόν της αντισυνταγματικότητας των άρθρων του νόμου, τόσο για το ιδιοκτησιακό καθεστώς όσο και για τα εργασιακά, τίθενται και πολλά ηθικά ζητήματα όπως της αρπαγής τη περιουσίας μιας επιχείρησης, των μεθοδεύσεων ξεπουλήματος του ορυκτού πλούτου της Χώρας, της διάλυσης μας Βαριάς Βιομηχανίας με μοναδική τεχνογνωσία και εκτενείς παραγωγικές διαδικασίες και εκμεταλλεύσεις.
Το κυριότερο όμως ηθικό δίλημμα είναι η βίαιη ώθηση των 1200 εργαζομένων στην ανεργία και ο οικονομικός μαρασμός των τοπικών κοινωνιών όπου η ΛΑΡΚΟ δραστηριοποιείται και είναι μοχλός οικονομικής ανάπτυξης.
Ερώτηση:
Θα σταθώ στην εκκαθάριση εν λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, προβλέπετε πώς θα έχει ολοκληρωθεί το έργο σας εντός 12 μηνών;
Το αρχικό πλάνο και ο προγραμματισμός για την 12μηνη λειτουργία – επιβίωση της εταιρίας, που εκπονήθηκε από τους συμβούλους του ΥΠΕΝ έχει ήδη πάει στα βράχια. Εμείς οι εργαζόμενοι από την πρώτη στιγμή επισημάναμε προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι αυτό το πλάνο δεν μπορεί να προχωρήσει. Οι άνθρωποι οι οποίοι εκπόνησαν αυτό το πλάνο δεν έχουν καμία ιδέα για το τι σημαίνει, Βιομηχανία. Τρανή απόδειξη είναι το αδιέξοδο που έχει έρθει αυτή τη στιγμή ο Ειδικός Διαχειριστής, ο οποίος μόλις ένα Μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του υποχρεούται να συντάξει νέο πλάνο λειτουργίας (Business Plan) Πχ. Οι παραδοχές του αρχικού πλάνου για μειώσεις 10% – 15% στο κόστος όλων των εργολαβιών και των προμηθευτών, όταν η ΛΑΡΚΟ έχει ήδη ρίξει κανόνι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις είναι αντιληπτό ακόμη και από ένα μικρό παιδί ότι είναι ανέφικτες. Η πολύ χαμηλή παραγωγή της Εταιρίας αλλά και τα μειωμένα κατά πολύ συμβόλαια πωλήσεων με τους πελάτες μας οφείλονται αφενός στην εγκληματική διαχείριση της ΛΑΡΚΟ από την Κυβέρνηση. Το προηγούμενο διάστημα αφετέρου δε στα πολλαπλά προβλήματα που δημιουργήθηκαν με την είσοδο της εταιρίας, σε καθεστώς διαχείρισης.
Η άποψή μας είναι ότι Κυβέρνηση και ο Ειδικός Διαχειριστής, γνωρίζοντας ότι τα αρχικό κονδύλι των 34 εκατομμυρίων Ευρώ δεν αρκεί, για την 12μηνη λειτουργία επισπεύδουν τις διαδικασίες για τον ορισμό της Διαιτησίας, τον χαρακτηρισμό της περιουσίας της εταιρίας και την διενέργεια των δύο διαγωνισμών, ειδικά σε μια περίοδο όπου ούτε δικαστήρια δεν λειτουργούν λόγω της πανδημίας, του Κορωναιού.
Είναι βέβαιο ότι θέλουν να τελειώνουν με την ΛΑΡΚΟ το συντομότερο δυνατόν και ο φόβος μας είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει εν μία νυκτί με αποτέλεσμα 1200 οικογένειες να μείνουν στον δρόμο.
Ερώτηση:
Ρίχνοντας μια ματιά, στην υπάρχουσα κατάσταση του εργοστασίου διαπιστώνουμε ότι το παθητικό του κομμάτι υπερβαίνει του ενεργητικού. Ποιος θα υποστεί τη ζημιά της διαφοράς και πόσο εκτιμάται θα είναι αυτή;
Πέραν της αποτύπωσης των στοιχείων στις οικονομικές καταστάσεις, η ΛΑΡΚΟ είναι μια εταιρία η οποία παράγει αδιάλειπτα ένα μοναδικής ποιότητας προϊόν, χωρίς κανένα πρόβλημα διάθεσης. Είναι βασική προμηθεύτρια πολυεθνικών κολοσσών ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μία από τις πέντε μεγαλύτερες εταιρείες στο είδος της.
Δυστυχώς, η επιλογή της κυβέρνησης να νομοθετήσει και να θέσει την ΛΑΡΚΟ σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης δημιουργεί ντόμινο αρνητικών εξελίξεων στην αγορά, που δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ και κατ’ επέκταση στην Ελληνική Οικονομία. Κανείς εργολάβος ή προμηθευτής δεν είχε χάσει χρήματα από την δραστηριότητα της ΛΑΡΚΟ όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς τώρα οι πιστωτές της ΛΑΡΚΟ όπως η ΔΕΗ, οι διάφοροι προμηθευτές και εργολάβοι αλλά ακόμη και οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να λάβουν τίποτε από τα οφειλόμενα έως την 1η Μαρτίου του 2020 ειδικά αν το ιδιόκτητο Εργοστάσιο και γενικά όλη η περιουσία της ΛΑΡΚΟ, χαρακτηριστεί ως Δημόσια περιουσία.
Ερώτηση:
Γνωρίζουμε όλοι πως η δύναμη του νικελίου είναι μεγάλη, παρόλα αυτά «περνάει κρίση», ποίος είναι ο κύριος λόγος που «σαμποτάρετε» η επιτυχία του;
Το νικέλιο είναι χρηματιστηριακό προϊόν και η τιμή του καθορίζεται από το Χρηματιστήριο των Μετάλλων του Λονδίνου (LME). Η τιμή του εμφανίζει διακυμάνσεις ανάλογες με τις αυξομειώσεις της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας. Η προσφορά και ζήτηση, οι δυνατότητες της παγκόσμιας παραγωγής που μεταβάλλονται συνεχώς, η παραγωγή υποκατάστατων προϊόντων, το παγκόσμιο stock είναι κάποιοι από τους παράγοντες, που επηρεάζουν την τιμή αυτού του βιομηχανικού μετάλλου. Αυτή την χρονική στιγμή, η καμπύλη των τιμών του νικελίου βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Είναι η χρονική στιγμή που πρέπει όμως εταιρίες στρατηγικής σημασίας να στηρίζονται από την Κυβέρνηση και όχι να ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί σε ξένα συμφέροντα. Άλλωστε, να σας θυμίσω ότι μια άλλη περίοδο, τον Μάιο του 2007, οι τιμές του νικελίου είχαν αγγίξει το εξωφρενικό επίπεδο των 52.700 Χιλιάδων / τόνο. Εκείνη την εποχή η Κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε εντολή στην τότε διορισμένη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ να κάνει συμβόλαια ασφάλισης τιμών, γνωστό ως Hedging, με αποτέλεσμα η εταιρία να χάσει πάνω από 500 Εκατ. Ευρώ κέρδη. Αυτή η ιστορία θυμίζει κατά πολύ το παίξιμο των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο και γεννά εύλογα ερωτήματα, για το κατά πόσο μια πολιτικά διορισμένη Διοίκηση μπορεί να παίρνει τέτοιου είδους Διοικητικές αποφάσεις και να υποθηκεύει το μέλλον μιας βιομηχανίας.
Η παραγωγή και η συνέπεια του εργοστασίου συνεχίζεται και εν όψει πανδημίας; Ποια τα κέρδη;
Η εταιρία λειτουργεί και παράγει, παρά τα πολλαπλά και έντονα προβλήματα που προϋπήρχαν αλλά και δημιουργήθηκαν με την είσοδό της στο καθεστώς της ειδικής Διαχείρισης. Η επέλαση του Κορωναιού δεν δείχνει μέχρι στιγμής να επηρεάζει την λειτουργία μας.
Η μειωμένη παραγωγή κυρίως οφείλεται τόσο σε λανθασμένες διοικητικές πρακτικές των τελευταίων ετών (ληστρική εκμετάλλευση πλούσιων κοιτασμάτων, άστοχες εργολαβίες στο εξορυκτικό κομμάτι, εγκληματικές συνεργασίες με ξένους οίκους κ.α.), όσο και στην διαδικασία της Ειδικής Διαχείρισης στην οποία έχει ενταχθεί από 1η Μαρτίου η εταιρία.
Αυτή την χρονική περίοδο, οι συνθήκες της αγοράς είναι άκρως δυσμενείς με τις τιμές του νικελίου να κυμαίνονται περίπου στα 11.500 Δολάρια / τόνο, όταν το κόστος παραγωγής είναι υψηλότερο όχι μόνο στην ΛΑΡΚΟ αλλά σχεδόν σε όλες τις αντίστοιχες βιομηχανίες.
Φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για κέρδη αυτή την περίοδο. Η αδυναμία όμως αύξησης της παραγωγής σε επίπεδα 1000 – 1200 τόνων το Μήνα, ίσως επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την θέση της εταιρίας λόγω του ότι δεν επιτυγχάνεται η μέγιστη οικονομία κλίμακας, ώστε να δίνει την δυνατότητα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, να παράξουμε την μέγιστη ποσότητα προϊόντος.
Ερώτηση:
Πώς αξιολογείται τη στάση της κυβερνήσεως, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά της έως και σήμερα ως προς αυτό το «μεγαθήριο», που λέγεται ΛΑΡΚΟ;
Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στην ΛΑΡΚΟ δυστυχώς είναι κατώτερη των περιστάσεων και δυστυχώς κατώτερη των δικών της στάνταρ και επιπέδων που έθεσε προεκλογικά. Η Οικονομία μιας Χώρας δεν αναπτύσσεται μόνο από τα Καζίνο και τα ξενοδοχεία, όπου η Κυβέρνηση φαίνεται να ρίχνει το μεγαλύτερο βάρος των προσπαθειών της. Δυστυχώς, αυτή η λανθασμένη πολιτική αντικατοπτρίζεται όχι μόνο στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ αλλά και στην διαχείριση των λιγοστών βιομηχανιών που έχουν απομείνει στην Χώρα, ακόμη και στο ερευνητικό κομμάτι που εκπροσωπείται από το ΙΓΜΕ, όπου συνεχίζεται η απαξίωση με ακατανόητες αλλαγές στα νομικά πρόσωπα, μειωμένο και γερασμένο προσωπικό που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες σε έρευνες και μελέτες, ακόμη και αδυναμία απορρόφησης των κονδυλίων της Ε.Ε.
Από μια σοβαρή κυβέρνηση περιμένει κάποιος την εκπόνηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου, ενός πλάνου ανασυγκρότησης της οικονομίας που θα βασίζεται σε οργανισμούς και βιομηχανίες της επικράτειας ως πυλώνες της Οικονομίας και ως μοχλοί ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια. Η ΛΑΡΚΟ είναι εταιρία στρατηγικής σημασίας, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω του κοβαλτίου που εμπεριέχεται στον προϊόν και αυτή τη στιγμή δεν εκμεταλλεύεται. Το κοβάλτιο έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε. ως στρατηγική πρώτη ύλη, αφού είναι απολύτως αναγκαίο για την παραγωγή μπαταριών. Οι ανάγκες της Ε.Ε. σε κοβάλτιο εκτιμώνται ότι το 2025 θα είναι 53.000 τόνοι, αλλά μόνο 2.300 τόνοι παράγονται εντός της Ε.Ε. (Φινλανδία). Το υπόλοιπο προμηθεύεται κυρίως από τη Ρωσία και το Κονγκό. Εάν η ΛΑΡΚΟ επενδύσει και στην υδρομεταλλουργία θα είναι σε θέση να παράγει 2.000-3.000 τόνους κοβαλτίου τον χρόνο, καλύπτοντας συνολικά το 10% των αναγκών της Ε.Ε., μαζί με τη Φινλανδία.
Ερώτηση:
Ποιος είναι ο εχθρός της ΛΑΡΚΟ;
Η ΛΑΡΚΟ είναι από τις λιγοστές Βιομηχανίες που παρά τις αντιξοότητες και τις όποιες αγκυλώσεις καταφέρνει εδώ και 60 περίπου χρόνια κάτι που δεν έχουν καταφέρει πολλοί σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράγει ένα τελικό προϊόν το σιδηρονικέλιο από ίδια μεταλλεύματα. Έχει στην κατοχή της και εκμεταλλεύεται (είτε σαν ιδιοκτησία είτε σαν δημόσια παραχώρηση) τεράστια έκταση δημόσιας γης (πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα), που στο υπέδαφος της υπάρχουν εκτιμημένα κοιτάσματα σιδηρονικελίου περί τα 20 δις $, ενώ παράλληλα με το εργοστάσιο της Λάρυμνας διαθέτει τρία μεταλλεία (Εύβοια, Βοιωτία, Καστοριά) ένα λιγνιτωρυχείο (Κοζάνη), δύο ιδιόκτητα λιμάνια και δύο οικισμούς.
Η ΛΑΡΚΟ είναι μια από τις λίγες εναπομείνασες βαριές βιομηχανίες της χώρας μας, με διαχρονικά ετήσιο κύκλο εργασιών της τάξεως των 300 εκ. €, γεγονός που την καθιστά σημαντική πηγή οικονομικής ζωής για τους έξι νομούς που δραστηριοποιείται (Βοιωτία ,Φθιώτιδα, Εύβοια, Καστοριά ,Κοζάνη και Αττική), ενώ παράλληλα ως καθαρά εξαγωγική εταιρία στηρίζει και την Εθνική Οικονομία συμμετέχοντας στις Εθνικές εξαγωγές με ποσοστό 3%, εισάγοντας διαχρονικά περίπου ένα εκ. δολάρια την ημέρα .
Απασχολεί σε μόνιμο και εργολαβικό προσωπικό περί τα 1200 άτομα και με βάση το μητρώο των συνεργατών – προμηθευτών της εταιρίας, οι άμεσα και έμμεσα σχετιζόμενοι με τη ΛΑΡΚΟ ανέρχονται σε 15.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ΛΑΡΚΟ είναι ένας πραγματικός πνεύμονας της οικονομίας, ειδικά στην ελληνική επαρχία που το πρόβλημα της ανεργίας είναι οξύ και δυσβάσταχτο.
Εχθρός της ΛΑΡΚΟ είναι σαφέστατα η έλλειψη οράματος και διορατικότητας από αυτούς που μας κυβερνάνε.
Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι ενεργά με τα συνδικαλιστικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που Βουλευτές και Υπουργοί της τωρινής Κυβέρνησης δήλωσαν δημοσίως ότι το Κράτος δεν είναι manager και δεν μπορεί να διοικεί τέτοιου είδους Εταιρίες. Το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν τότε στο μυαλό ήταν «Μα αν δεν μπορούν να διοικήσουν μια εταιρία ή να διορίσουν μια σοβαρή διοίκηση και να την ελέγχουν, πώς αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κυβερνήσουν τον τόπο;»
Τα τελευταία 10 χρόνια υπάρχει μια σκοτεινή συνωμοσία Κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης και ξένων συμφερόντων προκειμένου να θέσουν την ΛΑΡΚΟ σε δυσμενή κατάσταση και σε αδυναμία να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Η συνωμοσία αυτή, επισφραγίζεται με την καταδίκη της Εταιρίας για κρατικές ενισχύσεις ύψους 136 εκ. €, και έχει ως κύριο στόχο την αδυναμία χρηματοδότησης της Εταιρίας ακόμη και από τον ίδιο τον μέτοχό της. Είναι αδιανόητο σε παγκόσμιο επίπεδο, μια επιχείρηση τέτοιου μεγέθους να μην μπορεί να δανειστεί ούτε 1 Ευρώ από τις Τράπεζες. Αυτό λέγεται οικονομικός στραγγαλισμός και φέρει την σφραγίδα της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ. που κατήγγειλε την εταιρία μέσω του ΤΑΙΠΕΔ στην Ε.Ε.
Η ΛΑΡΚΟ, όλα αυτά τα χρόνια έχει παραμείνει εσκεμμένα στάσιμη, δεν της έχει επιτραπεί να εξελιχθεί, δεν έχει αναπτύξει νέες παραγωγικές δομές καθετοποίησης ώστε να παράγει εδώ στην Ελλάδα Ανοξείδωτο Χάλυβα, γιατί έτσι επιτάσσουν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απλά μας βλέπουν ως πελάτες και όχι ως παραγωγούς.
Φυσικά δεν της έχει δοθεί η δυνατότητα να μειώσει δραστικά την κατανάλωση Ηλεκτρικής ενέργειας με την είσοδο του Φυσικού Αερίου στην παραγωγική διαδικασία, παρότι είχε εκπονηθεί σχετική μελέτη στο παρελθόν διότι έτσι θα έχανε η ΔΕΗ τον δεύτερο μεγαλύτερο πελάτη της.
Δεν της επετράπη να προχωρήσει στην υλοποίηση της μελέτης υδρομεταλλουργίας, η οποία παραμένει θαμμένη σε κάποιο συρτάρι, ώστε να δοθεί η δυνατότητα παραγωγής νέων προϊόντων (Καθαρό νικέλιο, Κοβάλτιο) και φυσικά να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας.
Ελλείψει στρατηγικής και κεφαλαίων, δεν επένδυσε ούτε στην παραγωγή ενέργειας παρότι είναι κάτοχος αδειών για φωτοβολταϊκά πάρκα αλλά ούτε και στην επέκταση λιμένος Λάρυμνας, όπου θα προσέδιδε άλλες δυνατότητες οικονομίας κλίμακας με την προσέγγιση πολύ μεγαλύτερων πλοίων ακόμη και αξιοποίησης, για μεταφορά εμπορευμάτων CARGO, ώστε να αποσυμφορηθεί ο ήδη κορεσμένος λιμένας Πειραιά.
Ερώτηση:
Ποια είναι η επόμενη ημέρα για την επιβίωση της επιχείρησης, αντίστοιχα και για τους εργαζομένους της;
Δυστυχώς, τα πλάνα της κυβέρνησης δεν δίνουν δικαίωμα στο όνειρο. Το τελεσίγραφο ή πώληση σε κομμάτια σε όποιον ιδιώτη βρεθεί όπως βρεθεί ή πτώχευση δεν μπορεί να αφήνει χαραμάδες αισιοδοξίας.
Ας ελπίσουμε ότι η Κυβέρνηση θα στηρίξει την εταιρία έμπρακτα, ειδικά σε αυτή την δύσκολη περίοδο που περνάμε όλοι και θα επαναξιολογήσει τους λόγους, για τους οποίους Η ΛΑΡΚΟ είναι κεφάλαιο για την Ελληνική οικονομία όντας Βιομηχανία στρατηγικής σημασίας και πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και να εξελιχθεί ώστε να συντελέσει καθοριστικά στην επανεκκίνηση της Οικονομίας, της Χώρας.
Πηγή:
STEREA News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου