ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 11-4-2012

                                                                                        Αχαρνές,  11-4-12

                                                               Α.Π. 69/7

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΗΡΘΕ ΤΗΝ Μ. ΤΡΙΤΗ

Η απόφαση του Δικαστηρίου για αναστολή της απόφασης της συνεδρίασης της 20-3-12 του Δ.Σ. του ΕΚΒΑΑ μέχρι τις 20-6-12 δεν ήρθε από μόνη της και δεν αποτελεί παρά μία νίκη σε ένα σκληρό και αδιάκοπο πόλεμο που μας κήρυξαν εδώ και δύο χρόνια.  Χτες έγινε η από – ανάρτηση των 23 εφέδρων – απολυμένων Ξάνθης και Κοζάνης που είχαν απολυθεί ενώ γινότανε το δικαστήριο για την προσωρινή διαταγή. Παράλληλα διασφαλίζονταν η εξόφληση του μήνα Φεβρουαρίου χωρίς την προβλεπόμενη περικοπή που κατά τους διοικούντες μαζί με την εφεδρεία των 130 συναδέλφων ήταν προϋπόθεση για την πληρωμή μας.

Τώρα μπροστά μας ξεκινάει ο αγώνας για την ελάχιστη αναγκαία περικοπή, που θα πρέπει να μάλιστα να διασφαλισθεί με παράλληλη υπογραφή ΕΣΣΕ, καθώς και για την άρση των εφεδρειών με νέα απόφαση Δ.Σ. του ΕΚΒΑΑ. Επίσης, σε αυτή την περίοδο, θα πρέπει να γίνει η έμπρακτη άρση των εφεδρειών με την πλήρη ανάπτυξη των έργων του ΕΣΠΑ με την συμμετοχή του συνόλου του προσωπικού.

Και επειδή, όπως ήδη αναφέραμε, τίποτα δεν έγινε τυχαία, θα πρέπει να κάνουμε ένα πρόχειρο απολογισμό.

Ο αγώνας του Συνδικάτου ξεκίνησε από χρόνια (ΙΓΜΕ–ΑΕ, REMACO, μικρό ευέλικτο ΙΓΜΕ χωρίς παραρτήματα και εργοταξιακή έρευνα κ.α.) για την αναβάθμιση του ρόλου του Ινστιτούτου και για την γενικότερη συμβολή του στην ανάπτυξη του τόπου, παρά τα περί αντιθέτου διαδιδόμενα από τη Διοίκηση, το ΥΠΕΚΑ και τους κάθε λογής παρατρεχάμενους .

Τα δύο τελευταία όμως χρόνια, σχεδιάστηκε η διάλυσή του με βάση την επιθυμία και τις πιέσεις οικονομικών συμφερόντων, που αποφάσισε η Τρόϊκα να ικανοποιήσει.  Ο σχεδιασμός αυτός, πήρε συγκεκριμένη μορφή  από τον Ιούνιο 2011 με απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου, για κλείσιμο κατ΄ αρχή ή την ουσιαστική διάλυσή του στην συνέχεια μέσα από τον σχεδιασμό των Εφεδρειών. Η απόφαση αυτή ενσωματώθηκε στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης.

Από τότε ο αγώνας των εργαζομένων για τη σωτηρία του ΙΓΜΕ είναι συνεχής και ηρωικός. Το Συνδικάτο, εδώ και δέκα μήνες, δίνει καθημερινό αγώνα, με όλες τις μορφές, όπως απεργίες, συγκεντρώσεις και καταλήψεις των κτιρίων του ΙΓΜΕ, με συγκεντρώσεις στα κτίρια του ΥΠΕΚΑ, του Υπουργείου Οικονομικών , στη Βουλή και στο Μαξίμου.

Οι κινητοποιήσεις αυτές, είχαν την ομόφωνη απόφαση και γενικά την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων (με ορισμένες θλιβερές εξαιρέσεις) και είναι αυτές που απέτρεψαν την οριστική υλοποίηση των σχεδίων ως σήμερα.

Ο αγώνας αυτός, με την συμπαράσταση που έτυχε, πήρε ένα Πανελλαδικό χαρακτήρα. Πήρε χαρακτήρα καθολικής αποδοχής από την κοινωνία, ενώ δεν βρέθηκε κανείς,  ουσιαστικά, από την κυβέρνηση να τεκμηριώσει  το λόγο που επέβαλε την ουσιαστική διάλυση του ΙΓΜΕ. Στην υποστήριξη του ΙΓΜΕ και τον αγώνα των εργαζομένων έχουν ενώσει την φωνή τους ως σήμερα πολυάριθμοι φορείς (π.χ. ΟΤΑ, Επιστημονικοί – Επαγγελματικοί Φορείς, Συνδικάτα, αλλά και παράγοντες του τόπου, καθηγητές ΑΕΙ, πρώην μέλη ΔΣ ΙΓΜΕ, κ.α.) που επισημαίνουν πως η υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης θα αποτελέσει έγκλημα της σημερινής Κυβέρνησης, χωρίς δυνατότητα επανόρθωσης.

Το Δ.Σ. του ΕΚΒΑΑ μπροστά στην κατακραυγή των εργαζομένων αλλά και της κοινής γνώμης δεν τολμούσε να συνεδριάσει και όταν συνεδρίασε προσπάθησε να επικυρώσει τα πρακτικά της τελευταίας επεισοδιακής συνεδρίασης της 20/3 (που το συνδικάτο και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων κατήγγειλαν ως μη νόμιμη) δια περιφοράς.

Η τελευταία κινητοποίηση του Συνδικάτου έγινε την Πέμπτη 5/4/2012 στο Μαξίμου, προκειμένου, έστω την ύστατη ώρα, να αναλάβει ο Πρωθυπουργός την ευθύνη του απέναντι σε ένα Ινστιτούτο με 60 χρόνια προσφοράς. Παρά την ελπίδα μας δεν έδωσε άμεσο αποτέλεσμα, για να έρθει τελικά η δικαιοσύνη, με την συγκεκριμένη της απόφαση, να δώσει ένα προσωρινό τέλος.

Με βάση την μέχρι σήμερα εμπειρία μας ο αγώνας των εργαζομένων θα συνεχιστεί με κάθε τρόπο πιστεύοντας πως στο τέλος θα δικαιωθούμε.

Και πρέπει τελικά ο Αγώνας των εργαζομένων να δικαιωθεί, για να αποτραπεί η καταβαράθρωση του ΙΓΜΕ, του μόνου δημόσιου φορέα βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας που η ύπαρξη και η λειτουργία του αποτελεί προϋπόθεση για μια αναπτυξιακή προοπτική της χώρας με αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, ορθολογική διαχείριση του υδατικού δυναμικού και στήριξη των μεγάλων τεχνικών έργων.

Είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι - Θα νικήσουμε

Ο Πρόεδρος                                                   Η Γεν. Γραμματέας                                                                                                  

Χ Σμυρνιώτης                                                             Ευγ. Μωραΐτη