ΙΓΜΕ και ΕΚΛΟΓΕΣ

                                                                                                           30 Μαϊου 2012

‘’Μην ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς,

                     τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης…..’’
                                             (Παραλήρημα του δικτάτορα Γ.Παπαδόπουλου στις 21 Απριλίου 1967)

Όσο και να μοιάζει παράδοξο, ο δυσάρεστος συνειρμός είναι αναπόφευκτος όταν 45 χρόνια μετά, στις τοποθετήσεις των ΄΄σωτήρων΄΄ του ΙΓΜΕ στη συνεδρίαση η του Δ.Σ. του ΕΚΒΑΑ στις 20.03.2012 διαβάζουμε :

(Α.Αλεξόπουλος) Γ. Γραμματέας ΥΠΕΚΑ:’’…Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε το παρόν και το μέλλον ενός Ινστιτούτου με μακρά ιστορία και εμπειρία. Όμως καλούμαστε επίσης να αντιμετωπίσουμε μια παθολογία (!) που δεν γίνεται να αρνηθούμε…..Οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε είναι συνθήκες έκτακτης ανάγκης (!)…..Ως προς τη διάγνωση δεν έχουμε κάνει λάθος…Η θεραπεία πλέον θα είναι εμπειρική!!!

(Κ.Παπαβασιλείου) Εκτελών χρέη Προέδρου στο Δ.Σ. ΕΚΒΑΑ: ‘’…Φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση επειδή υπήρξε μη ορθολογική λειτουργία, υπερβολικές δαπάνες, συλλογικές συμβάσεις, υπερβολικό μισθολογικό κόστος…..ανορθόδοξη διόγκωση του μη επιστημονικού προσωπικού…’’

( Δ.Λάλας ) μέλος στο Δ.Σ. ΕΚΒΑΑ : ‘’…το ΙΓΜΕ έπρεπε ήδη να είχε κλείσει από τότε που θα ήταν πιο ανώδυνο (!!!)…Όμως πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας για την επιβίωσή του..... δεν είναι καν βέβαιο ότι μπορεί να επιζήσει, καθώς εκτός των άλλων, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι είναι ηλικιακά φθίνον από άποψη σύνθεσης του προσωπικού του…’’

Τελικά όλοι οι “σωτήρες” με βάση τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπα -δήμ(ι)ου και Τρόϊκας φιλοδοξούν να γίνουν χειρούργοι!
Η απόφαση των “σωτήρων” του ΙΓΜΕ λοιπόν ήταν με άλλα λόγια η εξής :

“Ο ασθενής θα υποστεί ακρωτηριασμό των άνω και των κάτω άκρων. Θα πρέπει να επιζήσει μόνο με τον εγκέφαλό του… Κι αν δεν τα καταφέρει ας πάει στα δικαστήρια για να δικαιωθεί.”

Ευτυχώς, με τις παρεμβάσεις μας, η απόφαση ακρωτηριασμού ανεστάλη προσωρινά και ο “ασθενής” επιβιώνει προς το παρόν ακέραιος.
Ο κος Αλεξόπουλος, αδιάβαστος και προκατειλημμένος, αρκέστηκε να παπαγαλίζει την πολιτική του αποτυχημένου προϊσταμένου του Υπουργού κ. Παπακωνσταντίνου.
Με αδικαιολόγητη άγνοια αναρωτιέται : Πώς αφήσαμε να φτάσει η κατάσταση – αριθμητικά και ποσοτικά- ως εδώ;
Πού έφτασε δηλαδή κε Αλεξόπουλε;
Γνωρίζετε ότι το κόστος λειτουργίας και ερευνών του ΙΓΜΕ των 1200 υπαλλήλων ήταν  λιγότερο από 1% της αξίας των λιγνιτικών μόνο αποθεμάτων που εντοπίσαμε και ότι σήμερα έφτασε να λειτουργεί το ΙΓΜΕ με 323 υπαλλήλους που δεν φτάνουν να υλοποιήσουν το ΕΣΠΑ ;
Και συνεχίζει ο κος Αλεξόπουλος : ‘’Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές αλλά πρέπει να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα…’’
Ακριβώς κε Αλεξόπουλε, επειδή οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και οι ανάγκες για ανάπτυξη καίριας σημασίας, η επόμενη μέρα πρέπει να βρει το ΙΓΜΕ ακόμη πιο δυνατό και ενισχυμένο.
Ο κος Λάλας, στο τέλος όπως ισχυρίζεται της καριέρας του, πρέπει να σώσει κι αυτός το ΙΓΜΕ!!!  Αλλά τι εννοεί άραγε όταν λέει ότι το ΙΓΜΕ έπρεπε ήδη να είχε κλείσει από τότε που θα ήταν πιο ανώδυνο!!!
Στον κ. Κ. Παπαβασιλείου πρέπει να θυμίσουμε ότι επί των ημερών του (1982-1989) το ΙΓΜΕ υπερδιπλασίαστηκε με προσλήψεις ενός μεγάλου αριθμού επιστημόνων και υπαλλήλων ΔΕ και ΥΕ, οι οποίοι έκτοτε πρόσφεραν πάρα πολλά στο Ινστιτούτο και σήμερα, 25 χρόνια αργότερα, τους πετάει στα σκουπίδια σαν άχρηστους. Δηλαδή, όταν η επιταγή των προϊσταμένων του ήταν η εξυπηρέτηση εκλογικής πελατείας, έκανε προσλήψεις, ενώ τώρα που οι εντολές είναι να απολύσει δεν διστάζει να υπακούσει.   Κε Παπαβασιλείου, οι άνθρωποι δεν είναι νούμερα ή σκουπίδια. Οι πολιτικές αυτές έχουν πια καταδικαστεί. Αν θέλετε υπάρχει ακόμη χρόνος για ανατροπή αυτής της απόφασης.
Όσο για την απαράδεκτη πρόφαση δήθεν κακοδιαχείρισης των εκτός έδρας του Γ’ΚΠΣ, ξέρει καλά ότι ο υπολογισμός των αποζημιώσεων γινόταν με βάση τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που κατακτήθηκαν με αγώνες και δεν καταλογίστηκαν 4 εκ. σε βάρος του ΙΓΜΕ διότι ήταν παράνομα, αλλά γιατί δεν θεωρήθηκαν εκ των υστέρων ως επιλέξιμη δαπάνη ενώ είχαν εγκριθεί από την Διαχειριστική Αρχή.
Το συμπέρασμα λοιπόν των νέων “σωτήρων” του ΙΓΜΕ είναι πως για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι και δια τούτο το ΙΓΜΕ πρέπει να ακρωτηριαστεί και ακρωτηριασμένο να αφαιθεί να πεθάνει για να εξορθολογηθούν τα ελλείμματα  της Χώρας !!!. Οποία υποκρισία!!!
Με άλλα λόγια φταίμε εμείς οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ που μέχρι σήμερα δεν έχουμε επιτρέψει να το κλείσουν, και όχι μόνο αυτό, αλλά «θρασύτατα» τολμήσαμε να έχουμε και καλούς μισθούς και τώρα οι καλοπληρωμένοι νταβατζήδες της τρόικας πρέπει να βάλουν ταφόπλακα στο ΙΓΜΕ! Γιατί άραγε; Κάποιοι έχουν συμφέροντα να βγάλουν από την μέση τον μάρτυρα του εγκλήματος άρον – άρον, για να ξεπουλήσουν τον Ορυκτό Πλούτο της Χώρας; Σε ποιούς; Ποιος θα κερδίσει από αυτό το deal;
Το Συνδικάτο μας ανέλαβε τις ευθύνες του και σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι συμπαρατάχθηκαν ενωτικά σπάζοντας τους φόβους τους, με αποτέλεσμα την αναστολή των εφεδρειών ως τις 20/06/2012 με δικαστική απόφαση. Έτσι κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο για την οριστική ανατροπή της άθλιας ΚΥΑ.
Και για να κερδίσουμε ουσιαστικά αυτό τον χρόνο θα πρέπει να προσέξουμε τι ψηφίζουμε και ποιο πολιτικό σχήμα θα προκύψει στις 7 Μάη!
Ο αγώνας συνεχίζεται, τίποτε δεν έχει κριθεί οριστικά. Δυστυχώς οι νόμοι των μνημονίων συνεχίζουν να εφαρμόζονται ακόμη και με υπηρεσιακές Κυβερνήσεις.     

Ο Πρόεδρος                                                             Η Γεν. Γραμματέας

                                                                                    

 Χ. Σμυρνιώτης                                                             Ευγ. Μωραΐτη