Έκθεση Διοικητικού Απολογισμού Διοικητικού Συμβουλίου Περίοδος 20.12.2016 έως 18.06.2017

Αχαρνές, 19 - 06 – 2017

Έκθεση Διοικητικού Απολογισμού Διοικητικού Συμβουλίου

Περίοδος 20.12.2016 έως  18.06.2017

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Στη δεύτερη αυτή περίοδο της θητείας του ΔΣ του Συνδικάτου, συνεχίστηκε η με κάθε τρόπο διεκδίκηση των πετσοκομμένων εργασιακών δικαιωμάτων μας από τις μνημονιακές πολιτικές όλων των Κυβερνήσεων από το 2009 έως σήμερα, οι οποίες όχι μόνο αντιδρούν στην επαναφορά τους, αλλά προσπαθούν με κάθε μέσο να μας πάρουν ό,τι μας απέμεινε, αλλά και ό,τι έχουμε κερδίσει με δικαστικούς αγώνες. Το χειρότερο μάλιστα είναι οι απειλές, συγκαλυμμένες ή και απροκάλυπτες, πως οτιδήποτε μπορεί να ανατραπεί, είτε με δικαστικά, είτε με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα.

Η εκλογοαπολογιστική Γ.Σ. διεξάγεται μέσα σε ένα βαρύ κλίμα που διαμορφώθηκε από τις τελευταίες εξελίξεις στον εργασιακό μας χώρο. Εξελίξεις που σημαδεύτηκαν από την ώθηση σε παραίτηση της Διοίκησης του ΙΓΜΕ και την πλήρη λειτουργική παράλυση του Ινστιτούτου.

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες από τις  γενικότερες πολιτικές εξελίξεις του 3^ου μνημονίου του 2015 και του πρόσφατου 4^ου μνημονίου, αυτού του σκληρού πακέτου νέων αντικοινωνικών και υφεσιακών μέτρων που έφερε η κυβέρνηση, για να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ζωή των εργαζόμενων (φορολόγηση, μείωση συντάξεων), τις εργασιακές σχέσεις (απολύσεις χωρίς όρια, λοκ άουτ), συνδικαλιστικά δικαιώματα, αλλά και για να υποθηκεύσει το μέλλον των νέων γενιών (ξεπούλημα δημόσια περιουσίας για 99 χρόνια).

Με αυτή την πολιτική της η σημερινή Κυβέρνηση φέρνει ένα ακόμα χειρότερο αποτέλεσμα. Τη σταδιακή απογοήτευση και την αγωνιστική παραίτηση του λαού, από την πλήρη ανατροπή όλων των προεκλογικών της διακηρύξεων της Κυβέρνησης και την εφαρμογή της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής της.

Το κλίμα αυτό, ενισχύεται από την αναξιοπιστία της ανώτερης συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν θέλει να καθοδηγήσει την εργατική τάξη σε αγωνιστική αντίδραση, αλλά αναπτύσσει τον κυβερνητικό συνδικαλισμό διευκολύνοντας αντικειμενικά τις εκάστοτε μνημονιακές κυβερνήσεις στο έργο τους.

 

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο οι εξελίξεις στο ΙΓΜΕ, ήταν προδιαγεγραμμένες σε μεγάλο βαθμό.

Παρόλα αυτά μετά από πιέσεις του Συνδικάτου, με την συμβολή του εκπροσώπου των εργαζόμενων αλλά και τη θετική στάση μελών του ΔΣ του ΙΓΜΕ υπήρξαν κάποιες θετικές αποφάσεις, σε σημαντικά θέματα (ΕΘΝΙΚΗ, 25%, Νοσηλευτικό, ΟΜΕΔ), οι οποίες όμως έμεναν σχεδόν πάντα στα χαρτιά, είτε λόγω του δημοσιοϋπαλληλικού τρόπου λειτουργίας του Γενικού Διευθυντή και του Προέδρου του Δ.Σ. που την ανεχόταν, είτε και λόγω προφανών υπηρεσιακών ή πολιτικών παρεμβάσεων του ΥΠΕΝ.

Χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της στάσης, αποτελεί η μη ανταπόκριση του Δ.Σ. του ΙΓΜΕ στην έκκληση πολλών μελών του για αποφασιστικότερη αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος των επικείμενων δικαστικών αποφάσεων για τις αποζημιώσεις, ή των λειτουργικών προβλημάτων (έγκριση ΕΣΠΑ για Χαρτογράφηση, προσλήψεις), με τη μορφή μιας ομαδικής παράστασης όλων των μελών του Δ.Σ. στον Υπουργό.

Είναι προφανές ότι μπροστά σε όλα αυτά η Διοίκηση του ΙΓΜΕ Μουντράκη-Λειβαδάρου δεν είχε τα πολιτικά ερείσματα και το σθένος να αντισταθεί στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Σε όλη αυτή την περίοδο η Διοίκηση του ΙΓΜΕ κυρίως δια του Γ. Δ/ντή της εξαντλείτο σε διαβουλεύσεις, αν και έβλεπε τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν με αποτέλεσμα να μπλοκάρει τις όποιες θετικές αποφάσεις έπαιρνε το ΔΣ του ΙΓΜΕ.

Μέσα σε αυτή την μεγάλη εικόνα της πολιτικής του ΥΠΕΝ, που σίγουρα εισέπραττε o Γ.Δ/ντή, εν μέρει δε και ο Πρόεδρος, εξελίσσονταν η καθημερινότητα του Ινστιτούτου με κατάληξη ακόμη και στα μικρότερης σημασίας θέματα να μην υπάρχει πρόοδος.

Συγκεκριμένα:

·         Στο αίτημα της γενικής άρσης της περικοπής του δεύτερου 25%, ενώ με την πλειοψηφική του απόφαση το ΔΣ έθετε χρονοδιαγράμματα στο ΥΠΕΝ για την χορήγηση, απέφυγε να θέσει τελεσίδικη ημερομηνία για την εφαρμογή της.

·         Το ίδιο θέμα προέκυψε με την ανανέωση της ΕΣΣΕ κατοχύρωσης του Νοσηλευτικού που έληγε στο τέλος του χρόνου, παρά τη θετική στάση του ΔΣ στη δικαστική απόφαση συνέχισης του.

·         Ανάλογη κατάληξη είχαν και τα επιμέρους αιτήματα που αφορούσαν το ανθυγιεινό ή και τα 50 Km του εκτός έδρας. Για να φτάσουμε στο αποκορύφωμα της εργοδοτικής ασέβειας προς το νεκρό συνάδελφό μας τον Παντελή, όπου ακόμη το 3-χίλιαρο της κηδείας έγινε αντικείμενο αγωνιστικής διεκδίκησης, χωρίς ακόμη να έχει δοθεί στην οικογένεια.

·         Σε ότι δε αφορούσε τα μεγάλα αιτήματα των προσλήψεων και των έργων, υπήρχε μεν η συνεχής διαβεβαίωση της στήριξης του Ινστιτούτου, διαρκείς καθυστερήσεις απ’ την άλλη (ΟΠΥΓΕΚ και κυρίως ΔΥΠΙΝ), και το χειρότερο χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα για τα υπόλοιπα (GEOINFRA, GEOPORTAL).

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΦΑΠΑΞ ΠΑΡΟΧΗΣ

Το πλέον σημαντικό θέμα που κλήθηκε το Συνδικάτο να αντιμετωπίσει την περίοδο αυτή είναι το πρόβλημα των κατασχέσεων για την υλοποίηση των αποφάσεων της δικαιοσύνης, με την μεθοδευμένη και ανεύθυνη - σε βάρος των εργαζόμενων αλλά και του κύρους του ΙΓΜΕ - αντιμετώπιση του θέματος των αποζημιώσεων της ΕΘΝΙΚΗΣ εκ μέρους των ΥΠΕΝ και ΥΠΟΙΚ, να οδηγούν στην πλήρη λειτουργική παράλυση του Ινστιτούτου.

Οι συστάσεις του Υπ. Εργασίας που προηγήθηκαν από την άνοιξη του 2016 και η δημιουργία της πενταμερής Επιτροπής (ΙΓΜΕ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, ΕΣΤΥ, ΥΠΕΝ, ΥΠΟΙΚ), απλώς ανέδειξαν την αναβλητικότητα του ΥΠΕΝ και τον εμπαιγμό των δικαιούχων της ΕΘΝΙΚΗΣ.

Το Συνδικάτο με μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, τόσο εντός ΙΓΜΕ απέναντι στην, εντελώς κατώτερη των περιστάσεων, αδιαφορία του Γ. Δ/ντή, όσο και στα υπουργεία ΥΠΕΝ και ΥΠΟΙΚ, επιδίωξε να προκαλέσει το πολιτικό ενδιαφέρον του Υπουργείου.

Από τις συναντήσεις όμως, είτε στα πλαίσια της “σκηνοθετημένης” για αποτυχία Επιτροπής Εξωδικαστικής διευθέτησης του θέματος των αποζημιώσεων της ΕΘΝΙΚΗΣ, είτε στα πλαίσια των επαφών με παράγοντες του ΥΠΕΝ (κο Τσαγκά, σύμβουλο του Υπουργού και προαλειφόμενο Γ.Δ/ντή ΙΓΜΕ) άρχισε να γίνεται εμφανής, δειλά στην αρχή, απροσχημάτιστα στο τέλος, η επιδίωξή τους: Μηδενική αναγνώριση της υποχρέωσης του ΙΓΜΕ.

Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ωμή δικαστική παρέμβαση που ασκήθηκε με την έκδοση έξι copy paste δικαστικών αποφάσεων που έθεσαν εκτός ΑΜΕΣΗΣ δικαστικής δικαίωσης σωρεία εν ενεργεία συναδέλφους που διεκδικούσαν τις αποζημιώσεις τις ΕΘΝΙΚΗΣ (με την απόρριψη μάλιστα της αγωγής μιας ομάδας συναδέλφων της Θεσσαλονίκης που είχε άλλο νομικό σκεπτικό, να γίνεται με το απορριπτικό σκεπτικό των δικών της Αθήνας που είχαν όμως άλλη νομική βάση διεκδίκησης). Ανάλογη νομική αυθαιρεσία διαπιστώνει κανείς και με τρεις Εφετειακές αποφάσεις για συνταξιούχους πριν το 2013, που για πρώτη φορά κρίθηκαν αόριστες, ενώ βασίζονταν στο κοινό σκεπτικό όλων των προηγούμενων θετικών υποθέσεων.

Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν και τα όρια της δικαιοσύνης μπροστά στη βούληση της εκτελεστικής εξουσίας, ιδίως όταν πρόκειται για εργασιακά δικαιώματα, αποκαλύπτοντας έτσι κατά πόσο οι εργαζόμενοι μπορούν να ελπίζουν σε οτιδήποτε καλό χωρίς και τον δικό τους αγώνα.

ΟΙ ΣΥΜΜΑΧOI ΤΟΥ ΥΠΕΝ ΣΤΟ ΙΓΜΕ  ME ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΙΓΜΕ(Μ)

Απ’ την αρχή του χρόνου άρχισε να γίνεται φανερό, ότι η επιδιωκόμενη “λύση” για την ΕΘΝΙΚΗ θα περιελάμβανε ένα γενικότερο τρόπο επαναπρο-σδιορισμού της μορφής ή/και του ρόλου του ΙΓΜΕ, που ακόμη και σήμερα επιμελώς αποσιωπώνται.

Παράλληλα ενεργοποιήθηκε ο δίαυλος “πληροφοριών” προς το Υπουργείο ΠΕΝ από διάφορους “ενδιαφερόμενους” παράγοντες εντός του ΙΓΜΕ (του ΣΕΠ περιλαμβανομένου, και μπράβο στον προαλειφόμενο Γ.Δ/ντή που υιοθέτησε τον διασπαστικό σύλλογο), με κύριο άξονα την προσπάθεια “αντιμετώπισης” όλων όσων συνέχιζαν να αγωνιούν και να αγωνίζονται για την προάσπιση των εργαζομένων.

Σε όλη αυτή την περίοδο οι συνεχείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που στηρίζονταν από τους συμμάχους του ΙΓΜΕ και πριν από όλα από τους συναδέλφους συνταξιούχους, γινόντουσαν καρφί στο μάτι της ηγεσίας του Υπουργείου. Αλλά και των άσπονδων “φίλων” του Συνδικάτου, που επιχειρούσαν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων προς το Συνδικάτο, εντείνοντας την αντισυνδικαλιστική τους πρακτική της συστηματικής αποχής από όλους τους αγώνες και κάθε κινητοποίηση.

ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Παράλληλα το Συνδικάτο οργάνωνε τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα με νομικές και διοικητικές παρεμβάσεις.

Η σημαντικότερη ήταν η καταγγελία της προηγούμενης ΕΣΣΕ, η έναρξη των διαπραγματεύσεων για υπογραφή νέας ΕΣΣΕ και εν τέλει η προσφυγή στην ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ του ΟΜΕΔ, αφού διασφαλίστηκε η κατά αρχήν θετική διάθεση της απελθούσας Διοίκησης ως αποτέλεσμα των πιεστικών κινητοποιήσεων του Συνδικάτου. Η διάθεση αυτή εκφράστηκε απερίφραστα από τον εκπρόσωπο της Διοίκησης και μέλος του Δ.Σ. ΙΓΜΕ καθηγ. Δ. Δαμίγο, κατά την πρώτη και μοναδική συνεδρίαση που έγινε με  τον Μεσολαβητή παρουσία και των δύο πλευρών.

Κύριοι στόχοι της της προσφυγής στον ΟΜΕΔ ήταν η κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας με νέα ΕΣΣΕ, δηλ. η εξωδικαστική αποκατάσταση των παράνομων μισθολογικών περικοπών του 25% για όλο το προσωπικό, η άμεση διευθέτηση του Νοσηλευτικού, η επαναφορά του ανθυγιεινού – επικίνδυνου επιδόματος, η υλοποίηση νομοθεσίας για Εκτός Έδρας απασχόληση χωρίς τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.

Η μεσολάβηση μένει σε εκκρεμότητα, αφού την ημέρα που θα γινόταν η δεύτερη συνάντηση στον ΟΜΕΔ με πιθανή την επίτευξη συμφωνίας, η Διοίκηση παραιτήθηκε.

Η ΚΡΙΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΓΜΕ

Η παραίτηση αυτή, αν και είχε προταθεί από τρία τουλάχιστον μέλη του ΔΣ του ΙΓΜΕ, να γίνει στις 6-4-2017 (αν μέχρι τότε δεν είχε προχωρήσει σε καμία θετική ενέργεια ο Υπουργός ΠΕΝ ενόψει των επερχόμενων κατασχέσεων), με τη διάθεση των παραιτήσεων όλου του Δ.Σ. στον Υπουργό, πιέζοντας ακόμα περισσότερο την πολιτική ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της, έγινε δυστυχώς μονομερώς από τον Πρόεδρο και τον Γ. Δ/ντή στις 28-3-2017.

Με αυτόν τον τρόπο, η παραίτησή τους αντί να ασκήσει πίεση διευκόλυνε στην πράξη τα σχέδια του Υπουργείου, όχι μόνο για τον πιθανό στόχο της απαξίωσης του Ινστιτούτου, που έστω και λαβωμένο με συνεχώς συρρικνωμένο προσωπικό συνέχιζε το ερευνητικό έργο καταξιώνοντας τον ρόλο του στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και για την εφαρμογή της κλασσικής εκβιαστικής πολιτικής του διαίρει και βασίλευε, με μέσο την οικονομική εξαθλίωση των εργαζόμενων που διεκδικούμε τα νόμιμα  δικαιώματά μας.

Ο σχεδιασμός αυτός του Υπουργείου αποκαλύφθηκε στην συνάντηση που είχαμε μαζί του στις 25/5/2017, μετά το ραντεβού που κλείστηκε κατά τη μεγάλη 3ώρη  απεργιακή κινητοποίηση του Συνδικάτου έξω από το ΥΠΕΝ στις 24/5/2017 (την ώρα που έδινε συνέντευξη με τον Πρωθυπουργό).

Στην συνάντηση αυτή ο Υπουργός αντί να μας ανακοινώσει θετική λύση για όλα τα ζητήματα, μας απάντησε κυνικά ότι θα προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να μην πάρουμε ούτε ένα ευρώ από το ΙΓΜΕ για την αποζημίωση της ΕΘΝΙΚΗΣ για να μην “επιβαρύνει” τον Έλληνα φορολογούμενο (και εδώ το θράσος περισσεύει όταν είναι ο ίδιος Υπουργός που ξεπουλάει νερό και ρεύμα), παραπέμποντάς μας στην ΕΘΝΙΚΗ, προφανώς γνωρίζοντας τις αρνητικές εισηγήσεις του Αρείου Πάγου για την μη ευθύνη της ΕΘΝΙΚΗΣ. Θα ξεμπλοκάρει ταυτόχρονα τους λογαριασμούς (άραγε γιατί δεν ξεμπλόκαρε τους μισθούς μας τρεις μήνες τώρα ενώ μπορούσε;;) και θα φέρει Διοίκηση τέλος Ιουνίου, με ένα νέο ΙΓΜΕ, που όμως δεν μας αποκαλύπτει πώς θα είναι, και με νέο οργανόγραμμα. Όσο για τις 45 προσλήψεις θα τις ξαναδεί με την νέα διοίκηση (πάνε για τις καλένδες;;;).

Για όσους ακόμη υπάρχει η αφέλεια του ότι δεν θα προχωρούσε σε τέτοιες ενέργειες το Υπουργείο αν υπήρχε κάποια άλλη τακτική από το Συνδικάτο, ήρθε η ωμότητα του ίδιου του Υπουργού που ξεκαθάρισε όλες τις αυταπάτες.

Ο κ. Υπουργός επιχειρεί να καταπατήσει κάθε ίχνος δικαιοσύνης αγνοώντας ακόμη και τον Άρειο Πάγο, δηλώνοντας ορθά κοφτά ότι στοχεύει να μας στερήσει (στον κόσμο της δικαιοσύνης αυτό λέγεται κλοπή) ακόμη και τα λεφτά που έχουμε βάλει στο Ασφαλιστήριο Συμβόλαιο, ότι θα “θωρακίσει” το ΙΓΜΕ (μάλλον από τις νόμιμες διεκδικήσεις αποζημιώσεων παλαιών και εν ενεργεία συναδέλφων), ενώ την ίδια ώρα στους Εργοδότες του ΣΜΕ δεσμεύτηκε για ένα νέο ευέλικτο ΙΓΜΕ, με νέο οργανόγραμμα (ποιος άραγε τον εμπόδισε να προωθήσει το Οργανόγραμμα που έφτιαξε η Επιτροπή της Διοίκησης του ΙΓΜΕ;).

Η ένοχη σιωπή του σημερινού Υπουργού της κυβερνητικής “αριστερο-δεξιάς” για τα εκκολαπτόμενα σχέδιά του δεν διαφέρει και πολύ από την ξεδιάντροπή θρασύτητα του Πάγκαλου, που στις 4-8-2011 αποφάσιζε ότι το ΙΓΜΕ δεν χρειάζεται “γιατί δεν ευνοούσε τις επενδύσεις”.

Συμπερασματικά, το γεγονός ότι είμαστε 3 μήνες χωρίς μισθό, με το ΙΓΜΕ σε λειτουργική παραλυσία να μαραζώνει αφού δεν εκταμιεύτηκε ούτε ένα ευρώ του ΤΠ για το 2017, ούτε και ένα ευρώ για τα έργα του ΕΣΠΑ, χωρίς σοβαρή προοπτική θετικών εξελίξεων αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του Υπουργού ΠΕΝ, και όχι των εργαζόμενων και των συνταξιούχων στους οποίους προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες του.

Αυτό ακριβώς αποκαλύφθηκε σε κάθε δύσπιστο, εντός και εκτός ΙΓΜΕ, και με την όλη παρουσία και τοποθετήσεις του Υπουργού στη Βουλή στις 16-6-2017, με τις εύστοχες τοποθετήσεις και ερωτήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ και της Δημ. Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Τάσσου και Κεγκέρογλου, που οργανώθηκαν με πρωτοβουλία και υποστήριξη του Συνδικάτου.

Η όλη υπόθεση πλέον βρίσκεται στα χέρια του Πρωθυπουργού, ιδίως μετά τη συνάντηση την ίδια μέρα με τον Υφυπουργό κ. Λιάκο, την πραγματική ενημέρωση που του δόθηκε από το Συνδικάτο και τις πρωτοβουλίες που αναμένουμε ότι θα αναλάβει.

   

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ήδη έχουμε μπει στον τρίτο μήνα κινητοποιήσεων με αρχή την επιτυχημένη Επιστημονική Ημερίδα στις 6/4/2017 (που την παρακολούθησαν πάνω από 80 συνάδελφοι). Παρά την  υπονόμευση που επιχειρήθηκε από μια μειοψηφία εργαζομένων (ορισμένοι ακόμα και με γραπτές παρεμβάσεις τους), είχε απόλυτη επιτυχία, τόσο σε συμμετοχή όσο και σε περιεχόμενο. Η ημερίδα αυτή ανέδειξε το σημερινό πρόβλημα του ΙΓΜΕ με σοβαρότητα και  καθαρότητα χωρίς μαξιμαλισμούς και έδωσε την ευκαιρία στους φίλους του ΙΓΜΕ να επιβεβαιώσουν εκ νέου την αναγκαιότητα του ΙΓΜΕ χωρίς να αδιαφορούν για τα δικαιώματα μας, θέτοντας το συνολικό πρόβλημα σε όλη την πολιτική ηγεσία.

Στο διάστημα αυτό διοργανώσαμε πολλές κινητοποιήσεις τόσο στη Διοίκηση όσο και στο ΥΠΕΝ και στο ΓΛΚ, με συνεντεύξεις τύπου στην Αθήνα και στα Παραρτήματα Θεσσαλονίκης, Ξάνθης, Τρίπολης, ώστε να ενημερωθούν οι τοπικές κοινωνίες για να πιέσουν να δοθούν λύσεις. Αφ’ ενός και πρώτιστα στο υπαρξιακό ζήτημα του ΙΓΜΕ με την προβολή του δραματικού προβλήματος της έλλειψης προσωπικού την ώρα που ο Υπουργός θέτει υπό αναθεώρηση ακόμα και τις 45 προσλήψεις που υποτίθεται ότι υπέγραψε η Γεν. Γραμματέας του ΥΠΕΝ. Αφ’ ετέρου στο άμεσο πρόβλημα της λειτουργικής παραλυσίας του ΙΓΜΕ.

Η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε με πολιτικές παρεμβάσεις στη Βουλή, που έφεραν σωρεία ερωτήσεων, τρεις από τις οποίες του ΚΚΕ, δύο από τη ΝΔ, μία από το ΠΟΤΑΜΙ και μία από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, η οποία συζητήθηκε στις 16-6-2017 μαζί  με την Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ που  υποχρέωσε Υπουργό κ. Σταθάκη να απαντήσει επίσημα μέσα στη Βουλή. Όλες αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ύπαρξης του ΙΓΜΕ και την ευθύνη του Υπουργείου για την κατάσταση στην οποία το έχει φέρει. Οι ερωτήσεις μάλιστα αυτές αναδεικνύουν επιπλέον και το κρίσιμο θέμα της τακτοποίησης των οικονομικών εκκρεμοτήτων που αφορούν την ΕΘΝΙΚΗ.

Ο φετινός απολογισμός χαρακτηρίστηκε επίσης από δύο ακόμη γεγονότα ένα ευχάριστο και ένα δυσάρεστο.

Τον Φεβρουάριο διοργανώσαμε μια πετυχημένη, ζεστή και χαρούμενη εκδήλωση της κοπής πίττας όπου καλέσαμε και όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν στους αγώνες μας. Κοπή πίττας έγινε και σε όσα παραρτήματα το ζήτησαν με την αιγίδα του Συνδικάτου.

Την 1^η  Μάρτη όμως χάσαμε ξαφνικά από κοντά μας τον συνάδελφο Παντελή Προδρομίδη, ένα από τους μπροστάρηδες του Αγώνα μας στην περίοδο των εφεδρειών 2011-2015.

Σε αυτό το δυσάρεστο γεγονός (που αναδείχτηκε η αναλγησία του τότε Γ. Δ/ντή) αναδείχτηκε η ακαριαία θετική αντίδραση αλληλεγγύης όλων των ανεξαιρέτως των συναδέλφων του ΙΓΜΕ εν ενεργεία και συνταξιούχων προς την οικογένεια του που υπέφερε οικονομικά λόγω της κρίσης.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η πλούσια σε αγωνιστική δράση διετής θητεία μας, λήγει όχι με τον καλύτερο τρόπο, αφού δεχτήκαμε “μομφή” από οργανωμένη ομάδα συναδέλφων υπό την μορφή πρότασης υποκατάστασης του εκλεγμένου ΔΣ από “Επιτροπή”.

Ορισμένοι συνάδελφοι (ελπίζουμε μειοψηφία) θέλησαν να αναδείξουν ως υπεύθυνο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΙΓΜΕ με τις κατασχέσεις λογαριασμών, το Δ.Σ. του Συνδικάτου, αποσιωπώντας τις αποκλειστικές ευθύνες του Υπουργείου.

  Η αποσιώπηση αυτή, τώρα που ολοκληρώνεται η συνολική εικόνα των μεθοδεύσεων του ΥΠΕΝ, μόνο απορίες προκαλεί. Γιατί, αν συσχετίσουμε τις συνδυασμένες ενέργειες του πρώην Γ. Δ/ντη και των κινήσεων του Υπουργείου από την προσχηματική λειτουργία της Επιτροπής εξωδικαστικής ρύθμισης, μέχρι την εσκεμμένη καθυστέρηση στην εκταμίευση του συμπληρωματικού Τ.Π. του 2016 και όλων των εκταμιεύσεων του 2017, είναι φανερό πλέον ότι το ΥΠΕΝ μεθόδευσε και με την τακτική του ενθάρρυνε τις αναγκαστικές κατασχέσεις, που προηγήθηκαν της συντηρητικής, προκειμένου να επιταχύνει το οικονομικό αδιέξοδο και να προωθήσει τα ανομολόγητα σχέδια του για τους εργαζόμενους και το Ινστιτούτο.

Μας προξενεί σοβαρά ερωτηματικά η στάση τους, για ποιο λόγο βιάστηκαν να κάνουν μια τέτοια ενέργεια, αφού ούτως η άλλως η θητεία μας τελείωνε.

Αυτό όμως που μας λυπεί περισσότερο είναι η στάση συναδέλφων που κάποτε συμμετείχαν σε όλες τις αγωνιστικές διεκδικήσεις, ενώ εδώ και καιρό έρχονται στις συνελεύσεις μόνο και μόνο για να αποτρέψουν κινητοποιήσεις, όπως έκαναν και για την Ημερίδα στις 6/4/2017. Μια αίσθηση κυβερνητικού συνδικαλισμού αρχίζει να εμφανίζεται και πάλι.  

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αντιμετώπιση αυτής της σύνθετης πραγματικότητας έθεσε σε δοκιμασία όλα τα μέλη του Συνδικάτου που εκφράστηκε με προβληματισμούς για την ιεράρχηση στόχων και τακτικών, αλλά για τους τρόπους συνδικαλιστικής παρουσίας και διεκδίκησης.

Αμφισβητήσεις που, εκτός από την καλλιέργεια ενός κλίματος “ρεαλισμού” και παραίτησης, δεν συνοδεύτηκαν από μια συγκριμένη πρόταση δράσης, με αποτέλεσμα να συμβάλλουν σε μια συνολική εικόνα κρίσης στην λειτουργία του Συνδικάτου. Μια εικόνα που η πλευρά του Υπουργείου προσπάθησε και προσπαθεί να αξιοποιήσει.

Το Συνδικάτο μας όμως ήταν, είναι και θα είναι ανοιχτό σε όλους. Με σεβασμό σε κάθε περίπτωση στις καταστατικές μας διαδικασίες και το νόμο. Αντιδρώντας όμως δυναμικά, και αν χρειασθεί νομικά, σε όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες της εργοδοτικής πλευράς να συνομιλούν και επί της ουσίας να συναποφασίζουν με αναρμόδια συνδικαλιστικά μορφώματα ή να δέχονται προσωπικού χαρακτήρα παρεμβάσεις “υπηρεσιακών παραγόντων”.

Όλοι κρινόμαστε από τις πράξεις μας. Σε λίγο καιρό που θα γίνουν οι εκλογές το σώμα θα εκλέξει αυτούς που το αντιπροσωπεύουν. Το ενιαίο ψηφοδέλτιο, όχι μόνο δεν αποκλείει την έκφραση διακριτών πολιτικο-συνδικαλιστικών πλαισίων, αλλά διευκολύνει επιπλέον αξιοκρατικές επιλογές.

Η όλη αγωνιστική παρουσία του Συνδικάτου, μέσα από σχεδόν πάντα ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις ΔΣ και ΓΣ, δικαιολογεί την πρόσκληση του ΔΣ να υπερψηφίσετε αυτόν τον Διοικητικό Απολογισμό.

Κριτήριο για την ψήφο σας πρέπει να είναι το αν ο αγώνας που κάναμε για όλους εμάς ήταν έντιμος.

Για μας είναι καθαρό ότι:

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΕΡΙΖΙ

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ, ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.

χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν γίνονται

Ο αγώνας συνεχίζεται. Δεν περισσεύει κανείς!

Το Δ.Σ.