Εκεί που μας χρωστάγανε ζητάνε και το βόδι

Αχαρνές, 29/5/2017

Α.Π. 92/7

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Εκεί που μας χρωστάγανε ζητάνε και το βόδι

Λαϊκό ρητό Σταθάκη

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Όπως είναι γνωστό ο Υπουργός Κος Σταθάκης μετά την δυναμική και ενωτική κινητοποίηση στις 24/5/2017, την μέρα που στο ΥΠΕΝ ήταν ο Πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να συναντήσει το Συνδικάτο την Πέμπτη 25/5/2017.

Σε μια εκδήλωση προκλητικής επιθετικότητας επιχείρησε, την κρίσιμη τούτη ώρα για το ΙΓΜΕ, να οριοθετήσει απαράδεκτες συνολικά λύσεις στα προβλήματα μας και παράλληλα να υλοποιήσει κυβερνητικής εμπνεύσεως λύσεις για το μέλλον του ΙΓΜΕ που συνάδουν με το νέου τύπου “αναπτυξιακό” σχέδιο της κυβέρνησης, που έχει βασικό στόχο την ικανοποίηση των δανειστών και των επιχειρηματικών ομίλων, μέσω της εκποίησης της δημόσιας (βλ. Υπερταμείο που ενδεχόμενα μπορεί να οδηγηθεί και το ΙΓΜΕ).

Σε ένα τέτοιο συμπέρασμα πρέπει να μας οδηγήσουν ορισμένες παρατηρήσεις από αυτά που είπε, αλλά και από αυτά που δεν είπε, ο Υπουργός ΠΕΝ στους εκπροσώπους του Συνδικάτου.

Συνοπτικά, το σχέδιο που παρουσίασε περιλάμβανε, με νομοθετική “ρύθμιση” την μετατροπή του σημερινού ΙΓΜΕ σε ένα νέο “ευέλικτο” υβρίδιο τύπου ΙΓΜΕΜ, στο οποίο θα βάλει σε “ένα” μήνα Διοίκηση και ενδεχόμενα κατά τον μήνα Ιούλη να καταβάλλει τα δεδουλευμένα (4 μήνες απλήρωτοι εργαζόμενοι).

Για την ΕΘΝΙΚΗ δεν πρόκειται να δώσει ούτε Ευρώ (!) με βάση τη νομοθετική ρύθμιση που θα φέρει, για να χάσουν όλοι οι εργαζόμενοι το δικαίωμα της εφάπαξ μισθολογικής παροχής που προκύπτει από ΣΣΕ, και αυτό στο όνομα δήθεν του Έλληνα φορολογούμενου (τον οποίο έχουν ταράξει με τα τέσσερα μέχρι στιγμής μνημόνια), ενώ για τα υπόλοιπα εργασιακά θέματα ούτε λέξη. Και όλα αυτά επικαλούμενος πολιτική κάλυψη από κυβερνητική απόφαση!!

Όσο για το θέμα των προσλήψεων (υπήρχε και υπάρχει κονδύλι στους Τ.Π. του 2016 και 2017), τις οποίες έχει υπογράψει η Γενική Γραμματέας του ΥΠΕΝ, όχι μόνο δεν δεσμεύτηκε τίθενται από  μηδενική βάση.

Παράλληλα στην ετήσια Γ.Σ. του ΣΜΕ αναφέρθηκε στην αναδιοργάνωση του ΙΓΜΕ, την οργανωτική αναδιάρθρωση για να γίνει «ευέλικτο» και την ..«θωράκιση» του…!

Από ποιους άραγε; Πιθανότατα από όλους εμάς που ζητάμε το δικαιώματα  από τις αποζημιώσεις που ο Άρειος Πάγος έχει χαρακτηρίσει μισθούς, ή το 25% που μας κατακρατούν παράνομα σύμφωνα με το Εφετείο Ιωαννίνων, ή το ένα σχεδόν μηνιάτικο που θα μας κλέβουν με την μείωση του αφορολόγητου.

Επιπλέον, με την επίμονη άρνηση του να εξειδικεύσει τα σχέδια του, ή έστω να αναφερθεί σε αυτά, μας βάζει σε σοβαρότατες υποψίες τι προετοιμάζει για το Ινστιτούτο.

Εάν δε στο παζλ προσθέσουμε την εμμονή του για μη λειτουργία της επιτροπής για την εξωδικαστική ρύθμιση της ΕΘΝΙΚΗΣ, όλα αυτά μοιάζουν με ένα καλοστημένο σενάριο που με πλήρη νηφαλιότητα έστησε ο ΥΠΕΝ.

Σε πρώτη φάση αδιαφόρησε για τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις και εκκλήσεις της Διοίκησης Μουντράκη για την επερχόμενη κρίση, οδηγώντας τη (σκόπιμα;;;) σε παραίτηση (ζητώντας μάλιστα εντελώς παράνομα και αυταρχικά την παραίτηση του εκλεγμένου εκπροσώπου των εργαζόμενων) χωρίς διορισμό νέας, αφήνοντας το ΙΓΜΕ στη λειτουργική διάλυση και σε εκκρεμότητα σημαντικά έργα υπέρ τρίτων που ήταν σε εξέλιξη (γεωτρήσεις στην Ηράκλεια, γεωτεχνικές μελέτες των Ιωαννίνων, ΧΥΤΥ Γραμματικού, εργασίες προς ιδιώτες), υποβαθμίζοντας έτσι το κύρος του ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ, ενώ παράλληλα μπλόκαρε το ΕΣΠΑ και τέλος οδήγησε τους εργαζόμενους στην οικονομική εξαθλίωση διανύοντας πλέον στον τρίτο μήνα απλήρωτοι, για ποιος ξέρει πόσο ακόμη!

Στόχος, η επίρριψη της ευθύνης για όλα αυτά, στους δικαιούχους που είχαν τελεσίδικες αποφάσεις για την ΕΘΝΙΚΗ, και όχι στο Υπουργείο που αδράνησε συνειδητά, ώστε μέσα από το “χρέος” να εντάξει και το ΙΓΜΕ στα γενικότερα σχέδια του περί «ανάπτυξης» της χώρας, που περιλαμβάνουν μετά από την ένταξη της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο, το ξεπούλημα των λιγνιτικών μονάδων στην ΔΕΗ μαζί με το δίκτυο και το πελατολόγιό της.

Έτσι η έκφραση λύπης για την εξαθλίωση των απλήρωτων εργαζόμενων του ΙΓΜΕ μόνο υποκριτική ακούγεται, αφού πολύ νωρίτερα μπορούσε και λύσει το πρόβλημα με τον διάλογο και τη διαπραγμάτευση που πρότεινε το Υπ. Εργασίας με πρωτοβουλία του Συνδικάτου, αλλά και εδώ και δύο μήνες μπορούσε να εξασφαλίσει ένα ΝΕΟ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ (για να πληρώνονται οι εργαζόμενοι), όπως εξάλλου είχε κυκλοφορήσει στον τύπο. Αντίθετα, η μόνη σαφής ενέργεια του ΥΠΕΝ για τη μισθοδοσία μας ήταν να πετύχει την αναβολή «μέχρι νεωτέρας» της συζήτησης στο αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας για την μη καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους του ΙΓΜΕ, που το ίδιο το Υπουργείο είχε συγκαλέσει για την Παρασκευή 26.5.2017 μετά από αίτηση του Συνδικάτου ΙΓΜΕ, με τη συμπαράσταση ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, ΟΜΕ!

Αυτή η τελευταία ενέργεια του ΥΠΕΝ δεν ήταν η μόνη περίεργη κίνηση, αφού έχουμε σωρεία πολιτικών ενεργειών που στοιχειοθετούν το προμελετημένο του εγκλήματος εναντίον του Ινστιτούτου. Γιατί πως αλλιώς να εκληφθούν οι παρακάτω ενέργειες:

1.      Η πρόταση μπλόφα εκπροσώπου του Υπουργού Οικονομικών για συνολική ρύθμιση των υποχρεώσεων του ΙΓΜΕ προς εργαζόμενους και συνταξιούχους με διαπραγμάτευση, ενώ, σκόπιμα προφανώς, δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα του ΥΠΕΝ για έκτακτη επιχορήγηση του Τ.Π. του 2016 για δικαστικές δαπάνες, ούτε στην έγκαιρη καταβολή της τακτικής επιχορήγησης 5 μηνών (που θα γίνουν 6 και βλέπουμε…) του 2017.

2.      Η αγνόηση στη πράξη από τον ΥΠΕΝ της σύστασης του αρμόδιου για τα εργασιακά θέματα υπουργείου για διευθέτηση οικονομικών εκκρεμοτήτων του ΙΓΜΕ σε νυν και πρώην εργαζόμενους (στα πλαίσια των ληξιπροθέσμων) με εξωδικαστικό συμβιβασμό. Διαπραγμάτευση μπλόφα!

3.      Ή μήπως δεν είναι αξιοπερίεργη και ύποπτη η επίσπευση έκδοσης κάποιων δικαστικών αποφάσεων για το ίδιο θέμα (αποζημιώσεις ΕΘΝΙΚΗΣ) με τουλάχιστον περίεργο δικονομικά σκεπτικό (μοιάζει με αυτό που λέει ο λαός “δίκιο έχεις αλλά που να τό ‘βρεις”).

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οφείλουμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας, να δούμε πώς θα οργανώσουμε τον αγώνα μας και πως θα αντισταθούμε στην διαπιστωμένη επιθετικότητα του Υπουργού ΠΕΝ.

Συμπέρασμα 1^ο . Την αποκλειστική ευθύνη για την σημερινή κατάσταση του ΙΓΜΕ και τις επιπτώσεις που επιφέρει στους εργαζόμενους οικονομικά, στα ερευνητικά έργα με την καθήλωση τους, στις αποζημιώσεις νυν και τέως συναδέλφων, στο κύρος και την αξιοπιστία του Ινστιτούτου έχει ο Υπουργός ΠΕΝ.

Συμπέρασμα 2^ο  Η επιχειρούμενη με νομικές ακροβασίες «θεσμική θωράκιση» του ΙΓΜΕ στο όνομα του “χρέους της ΕΘΝΙΚΗΣ” είναι προσχηματική αφού θα αφορά ένα άλλο «μικρότερο και ευέλικτο ΙΓΜΕ» με προδιαγραφές του εκτρώματος ΕΚΒΑΑ που οδηγούσε το Ινστιτούτο σε διάλυση.

Συμπέρασμα 3^ο . Ο σχεδιασμός της απεμπλοκής του ΙΓΜΕ από αυτή την κατάσταση δεν απαιτεί καμία θεσμική αναμόρφωση του ΙΓΜΕ. Θα μπορούσε να ξεμπλοκάρει τη μισθοδοσία του ΙΓΜΕ με θεσμοθέτηση ενός ΝΕΟΥ ακατάσχετου λογαριασμού μισθοδοσίας των εργαζόμενων.

Συμπέρασμα 4^ο Η προσπάθεια του Υπουργείου στοχεύει επίσης στην κατάργηση όλων των εργασιακών μας δικαιωμάτων που αφορούν τις αποζημιώσεις του συμβολαίου της ΕΘΝΙΚΗΣ, την παράνομη περικοπή του 25%, το νοσηλευτικό, το ανθυγιεινό, τον ΚΚΠ.

Συμπέρασμα 5^ο  Η επιθετικότητα αυτή του ΥΠΕΝ πρέπει να αντιμετωπισθεί ενωτικά, μαζικά και αγωνιστικά, με αξιοποίηση όλων των συμμάχων μας που στην πραγματικότητα είναι όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, όλοι οι παλιοί συνάδελφοι, οι συνάδελφοι των ΑΕΙ και των Ερευνητικών φορέων, οι εκπρόσωποι των επιστημονικών επιμελητηρίων, των συλλογικοτήτων των κλάδων, της αυτοδιοίκησης, της γειτονιάς.  

Συμπέρασμα 6^ο Η μάχη πρέπει να μεταφερθεί κατά προτεραιότητα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα ευθύνης για τo πώς εννοούν ο Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης την “δίκαιη ανάπτυξη”, πώς αντιλαμβάνονται το θεσμικό ρόλο τους οι Υπουργοί Οικονομικών, Εργασίας και Δικαιοσύνης σε σχέση με θέματα αρμοδιοτήτων τους, καθώς και οι κυβερνητικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, ιδιαίτερα όσοι συναγωνίσθηκαν ως σύμμαχοι με το Συνδικάτο και τους εργαζόμενους για την ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ του ΙΓΜΕ στα «πέτρινα χρόνια 2011-2015».

Συμπέρασμα 7^ο Τέλος, επειδή όπως λέει ο λαός μας  «ο λύκος στην αντάρα χαίρεται» καλό είναι να μην ευελπιστούν κάποιοι ότι μέσα από μια σύγκρουση Υπουργείου - εργαζόμενων θα ωφεληθούν. Ας πάρουν κάποια μαθήματα από τις μέχρι σήμερα συγκρούσεις. Όσοι παίζουν τα καλά παιδιά του Υπουργείου, αυτοί μάλλον θα είναι και οι πρώτοι που θα πληρώσουν μια κακή εξέλιξη στο ΙΓΜΕ. Γιατί οι “πρόθυμοι είναι χρήσιμοι αλλά κανείς δεν τους αγαπάει”. Ας το σκεφτούν ιδιαίτερα, αυτοί που σπεύδουν να διευκολύνουν (ως καλοθελητές) τους σχεδιασμούς του υπουργού ΠΕΝ με δικαστικές παρεμβάσεις τους «υπέρ του ΙΓΜΕ του κ. Σταθάκη» και κατά σημερινών και χθεσινών συναδέλφων τους, για ένα θέμα που δεν πρόκειται να επιφέρει μεγαλύτερη εμπλοκή για τη μισθοδοσία μας και τη λειτουργία του ΙΓΜΕ, από αυτή που έχουν ήδη επιφέρει οι μέχρι σήμερα κατασχέσεις, με την αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου ΠΕΝ και των μεθοδεύσεών του.

Συμπέρασμα 8^ο  Είναι κατανοητή η αγωνία όλων των συναδέλφων, ιδιαίτερα των σχετικά νεότερων, σε σχέση με το αύριο του ΙΓΜΕ και της εργασίας τους. Η αξιοποίηση όμως αυτής της αγωνίας των συναδέλφων από όσους διαπραγματεύονται προσωπικές καριέρες, πόστα εξουσίας, παραμονή τους ή όχι στο ΙΓΜΕ κ.α., υπονομεύει  την μάχη που γίνεται για την διασφάλιση του Ινστιτούτου και των εργασιακών δικαιωμάτων μας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Όλοι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι εξαγγελίες του Υπουργού ισοδυναμούν με τη δημιουργία ενός κάποιου ΙΓΜΕ, με εργαζόμενους χωρίς κατακτήσεις δεκαετιών (ΚΚΠ, ΕΣΣΕ, νοσηλευτικό, 25%, ανθυγιεινό, εφάπαξ παροχή, κλπ), έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε νέου Υπουργού. Ένα ΙΓΜΕ, θύμα και αυτό της ρότας που οδήγησε στη σημερινή τραγική πραγματικότητα το λαό μας.

Να αντιληφθούμε επίσης ότι εδώ και πολλά χρόνια διεξάγεται από τους εργαζόμενους, το λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα η μάχη για να αλλάξει ρότα αυτός ο τόπος (προς όφελος του λαού) και συνάμα το ΙΓΜΕ. Ο αγώνας για την αλλαγή που έχει ανάγκη ο λαός μας, και που ανεξάρτητα όμως από ήττες και απογοητεύσεις, ο αγώνας αυτός θα συνεχιστεί.

Σε μάς πέφτει η ευθύνη του αγώνα για την αλλαγή ρότας του ΙΓΜΕ. Όσοι δεν μπορούν να τον στηρίξουν, τουλάχιστον, ας μην τον υπονομεύουν. Γνωριζόμαστε όλοι μας στο  ΙΓΜΕ, έτσι μικρό πλέον όπως το κατάντησαν οι Κυβερνήσεις.

Οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ αποδείξαμε ότι σε κρίσιμες περιόδους, με ενότητα και οργανωμένο αγώνα, νικήσαμε με αποτέλεσμα να υφίσταται ακόμη έστω και σε οριακό επίπεδο. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε και τώρα που βρισκόμαστε στην κρισιμότερη στιγμή της ύπαρξης αυτού του Ινστιτούτου! Στη μάχη αυτή δεν περισσεύει κανείς.

Σας καλούμε λοιπόν ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ σε αγωνιστική συστράτευση, που θα πρέπει να κλιμακωθεί με κάθε πρόσφορο τρόπο. Τίποτα δεν χαρίζεται. Οι αγώνες δικαιώνονται όταν συνεχίζονται. 

Ο Πρόεδρος		Ο Γεν. Γραμματέας
	`
Δημήτρης Μπάτης		Γιάννης Μαυρογιάννης