Πέμπτη 1 Ιούνη 2017
Για τις εξελίξεις στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε αυτό, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε - μετά και την τελευταία συνάντηση που είχαν εκπρόσωποι του Συνδικάτου με τον αρμόδιο υπουργό - με τους Δημήτρη Μπάτη, πρόεδρο του Σωματείου των εργαζομένων, Γιάννη Μαυρογιάννη, γενικό γραμματέα, και Χάρη Σμυρνιώτη, αντιπρόεδρο.
-- Πείτε μας δυο λόγια για το ρόλο του ΙΓΜΕ, τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σχετικά με το Ινστιτούτο, αλλά και τις επιδράσεις που αυτές έχουν στους εργαζόμενους.
Δημήτρης Μπάτης: Το ΙΓΜΕ, που είναι συνέχεια του ΙΓΕΥ, μετέπειτα ΕΘΙΓΜΕ, κλείνει φέτος 65 χρόνια λειτουργίας ως Ερευνητικό Ινστιτούτο, με σημαντική συμβολή στην έρευνα του ορυκτού πλούτου.
Ολα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι επιστήμονες, αλλά και το τεχνικό με το διοικητικό προσωπικό, με την εργασία τους συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της μεταλλευτικής βιομηχανίας με την ανακάλυψη ορυκτών πόρων, πρώτων υλών, στην ενεργειακή επάρκεια με τον εντοπισμό των μεγαλύτερων λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας και τον εντοπισμό γεωθερμικών πεδίων, συνέβαλλαν στην υδροδότηση μεγάλων πόλεων της χώρας, περιλαμβανομένης της αντιμετώπισης της λειψυδρίας της Αθήνας. Μελέτησαν και αντιμετώπισαν μεγάλες και μικρότερες γεωλογικές καταστροφές, συνέβαλλαν στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών προβλημάτων και, το κυριότερο, χαρτογράφησαν γεωλογικά όλη τη χώρα, βάζοντας τη βάση για όλες τις εφαρμοσμένες γεωεπιστημονικές μελέτες.
Το έργο αυτό, που έγινε βέβαια στη βάση της εξυπηρέτησης κύρια των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων, αλλά και οι μελέτες που έγιναν στα πλαίσια κάλυψης αναγκών της Τοπικής Διοίκησης, αποτελεί μια τεράστια επιστημονική προσφορά. Το έργο αυτό θα έπρεπε να συνεχίζεται, αλλά δυστυχώς σήμερα για μια ακόμη φορά, η έρευνα στο Ινστιτούτο κινδυνεύει να διακοπεί λόγω της συστηματικής και μεθοδευμένης υποβάθμισης του ΙΓΜΕ, προκειμένου να υπηρετηθούν αποτελεσματικότερα οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, με ιδιωτικοποίηση και της σχετικής Ερευνας.
Βασικό στοιχείο στην άσκηση αυτής της πολιτικής είναι η συνεχής συρρίκνωση του προσωπικού του ΙΓΜΕ: Από 1.284 άτομα που ήμαστε το 1992, έχουν απομείνει 199 μόνιμοι εργαζόμενοι με μέσο όρο ηλικίας τα 61 έτη, με φθίνουσα πορεία λόγω συνταξιοδοτήσεων.
Η τελευταία μεγάλη επίθεση που δέχτηκε το ΙΓΜΕ, έγινε με την ΚΥΑ 25200/8-11-2011, που το μετέτρεψε σε «Εθνικό Κέντρο Βιώσιμης και Αειφόρου Ανάπτυξης» (ΕΚΒΑΑ), με σκοπό να γίνουν 130 «εφεδρείες», δηλαδή απολύσεις, οι οποίες τελικά αποτράπηκαν με τον αγώνα των εργαζομένων. Αν και τον Ιούλη του 2015 κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων, πάρθηκε απόφαση για την επανασύσταση του ΙΓΜΕ, εντούτοις, σήμερα οδεύει στη διάλυση και την απαξίωση, αφού ήδη έχει δύο μήνες σε διοικητική και οικονομική παραλυσία, με απλήρωτο όλο το προσωπικό και τα έργα σταματημένα. Παράλληλα, οξύνονται όλα τα εργασιακά προβλήματα, αφού όλοι έχουμε υποστεί μεγάλες μειώσεις μισθών που αγγίζουν το 65% σε σχέση με τους μισθούς του 2009, που μέρος αυτών το επαναδιεκδικούμε αγωνιστικά και με κάθε τρόπο που διαθέτουμε.
-- Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προβάλλουν το σύνθημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Πώς σχετίζεται αυτός ο σχεδιασμός του κεφαλαίου με τις εξελίξεις στο ΙΓΜΕ;
Χάρης Σμυρνιώτης: Ολα τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το ΙΓΜΕ σαν ένα φορέα έρευνας με στόχο τη διευκόλυνση των επενδυτών στον τομέα του ορυκτού πλούτου, αλλά και την προσφορά μεγάλων ερευνητικών έργων υποδομής, κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών προτεραιοτήτων, όσο και αν ορισμένα αφορούν συνολικότερα λαϊκές ανάγκες.
Στο πλαίσιο αυτό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει να χρησιμοποιήσει το ΙΓΜΕ σε έναν ρόλο συμβούλου, που θα διαχειρίζεται δεδομένα, μελέτες και κονδύλια για την εξυπηρέτηση στόχων κύρια επιχειρηματικών ομίλων. Επόμενα, ο σχεδιασμός αφορά ένα «ευέλικτο» ΙΓΜΕ, στην υπηρεσία του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), αλλά και άλλων επιχειρηματικών κύκλων.
Ετσι, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου θα συνεχίσει να γίνεται προς όφελος των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων και στους μεν εργαζόμενους θα απομένει η κακοπληρωμένη εργασία με συνθήκες γαλέρας, στο δε περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν μια επιβάρυνση που θα κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.
-- Μιλήσατε για λειτουργική και διοικητική παραλυσία. Πώς το ΙΓΜΕ οδηγήθηκε σε αυτήν την κατάσταση;
Γιάννης Μαυρογιάννης: Οπως σημειώθηκε, ήδη βρισκόμαστε στον τρίτο μήνα που το ΙΓΜΕ βρίσκεται σε λειτουργική παραλυσία και χωρίς διοίκηση, μετά την παραίτηση της προηγούμενης το Μάρτη, χωρίς να έχει ακολουθήσει διορισμός νέας. Ολα τα έργα του ΙΓΜΕ έχουν πλέον σταματήσει (π.χ. γεωθερμία στην Ηράκλεια Ν. Σερρών, ερευνητικές μελέτες για οδικά δίκτυα στην Ηπειρο, κατολισθήσεις στην Πελοπόννησο, ΧΥΤΥ Γραμματικού, υδροδότηση Αγ. Θεοδώρων, Ευρωπαϊκά Προγράμματα κ.λπ.). Το Ινστιτούτο οδηγείται στην απαξίωση και οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς το μισθό τους.
Η Διοίκηση εξωθήθηκε σε παραίτηση λόγω της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών του ΙΓΜΕ για την υλοποίηση τελεσίδικων δικαστικών εφετειακών αποφάσεων, βάσει προηγούμενης αμετάκλητης απόφασης Αρείου Πάγου, που καταδίκασε το ΙΓΜΕ σε καταβολή αποζημίωσης σε πρώην εργαζόμενους του Ινστιτούτου, ως αποκλειστικό υπεύθυνο για την ανώμαλη εξέλιξη ενός ασφαλιστήριου συμβολαίου που συνάφθηκε, έναντι αυξήσεων προς τους εργαζόμενους, μεταξύ του ΙΓΜΕ και της Εθνικής Ασφαλιστικής με βάση όρο της Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 1989, για την καταβολή εφάπαξ μισθολογικής παροχής κατά την αποχώρηση κάθε εργαζόμενου από το ΙΓΜΕ.
Οι Διοικήσεις του ΙΓΜΕ προ δεκαετίας άρχισαν την αμφισβήτηση των συμβατικών τους δεσμεύσεων για καταβολή των προβλεπόμενων ασφάλιστρων, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που συνέχισαν την καταβολή του δικού τους μεριδίου μέχρι την καταγγελία του συμβολαίου τον Απρίλη του 2013. Ενώ έχουν ήδη λάβει τη δικαιούμενη παροχή πάνω από 600 εργαζόμενοι, οι νεότεροι συνταξιούχοι και εργαζόμενοι δικαιούνται θεμελιωμένο δικαίωμα, που φτάνει πλέον τα 30 περίπου εκατ. ευρώ, αυξανόμενο κατ' έτος με τόκους υπερημερίας, το οποίο αρνείται να καταβάλει το ΙΓΜΕ, εξωθώντας όλους τους ενδιαφερόμενους να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Το Συνδικάτο και η Ενωση Συνταξιούχων του ΙΓΜΕ έχουν προτείνει εξωδικαστική διευθέτηση της υποχρέωσης, με διαπραγμάτευση για το συνολικό ποσό και τη χρονική κλιμάκωση της καταβολής του. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, αγνοείται συστηματικά από το εποπτεύον υπουργείο Περιβάλλοντος.
Μάλιστα, στην τελευταία συνάντηση που είχαν οι εργαζόμενοι με τον υπουργό, Γ. Σταθάκη, τους δήλωσε ότι το ΙΓΜΕ δεν πρόκειται να καταβάλει ούτε ένα ευρώ. Για να πετύχει αυτόν το στόχο, δεν θα διστάσει να επιχειρήσει θεσμικές παρεμβάσεις στη μορφή του ΙΓΜΕ, με άλλοθι τη διασφάλιση καταβολής της μισθοδοσίας των εργαζομένων.
Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, με το πάγωμα προσλήψεων, με τις αναφορές του κ. Σταθάκη περί πιο «ευέλικτου» ΙΓΜΕ και με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, έγιναν φανεροί οι στόχοι της. Θέλει να αξιοποιήσει την κρίση που οι κυβερνήσεις δημιούργησαν στο Ινστιτούτο, για να προωθήσει την απαξίωση του ΙΓΜΕ που γνώρισε ο τόπος και τη δημιουργία ενός κάποιου άλλου σταθερά μικρού ΙΓΜΕ, διαμεσολαβητή αναθέσεων της έρευνας στην αγορά, με εργαζόμενους υποταγμένους στα κελεύσματα αυτής της πολιτικής, με στέρηση κάθε συμβατικού δικαιώματός τους, με πρώτη την κλοπή αυτής της μισθολογικής παροχής.
-- Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ βρίσκεστε εδώ και πάνω από δύο μήνες σε συνεχείς κινητοποιήσεις. Τι διεκδικείτε και ποια είναι η στάση της κυβέρνησης;
Γιάννης Μαυρογιάννης: Οι εργαζόμενοι με τις επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις διεκδικούμε:
Τη ματαίωση κάθε σκέψης της κυβέρνησης και του υπουργείου για αλλαγές στο νομικό πλαίσιο του ΙΓΜΕ που δεν θα λάβουν υπόψη τη γνώμη των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Την άμεση επαναλειτουργία του ΙΓΜΕ με το διορισμό διοίκησης, καταβολή μισθών, συνέχιση των έργων που έχουν παγώσει και έναρξη των έργων του ΕΣΠΑ.
Την πραγματοποίηση διαλόγου για την εξωδικαστική διευθέτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, νυν και πρώην.
Την υλοποίηση μέσα στο χρόνο των πρώτων 45 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού από τις 137 που ζητάει η Διοίκηση του ΙΓΜΕ.
-- Πώς σχεδιάζει το Συνδικάτο να αντιδράσει μπροστά στις νέες εξελίξεις, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας;
Χάρης Σμυρνιώτης: Απαντάμε με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που θα περιλαμβάνει 24ωρη απεργία και αγωνιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στου Μαξίμου, συναντήσεις με κόμματα και φορείς επιστημονικούς και τοπικοδιοικητικούς. Στόχος μας είναι με τους αγώνες να δοθεί απάντηση όχι μόνο στη σημερινή συγκυρία της επίθεσης ενάντια στο Ινστιτούτο, αλλά να διαμορφώνεται και μια πρόταση άλλου ερευνητικού προγραμματισμού, ενταγμένου σε ένα σχέδιο ανάπτυξης προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών συμφερόντων.
-- Πρόσφατα η ναζιστική Χρυσή Αυγή, με πρόσχημα την κατάθεση Ερώτησης στη Βουλή για το ΙΓΜΕ, επιτέθηκε στο Συνδικάτο και τους εργαζόμενους. Πόσο «τυχαία» ήταν η επίθεση και η στιγμή της;
Δημήτρης Μπάτης: Το Συνδικάτο μας εδώ και δυο μήνες είναι σε πλήρη αγωνιστική δράση, προκειμένου να λειτουργήσει το ΙΓΜΕ που είναι σε πλήρη παραλυσία, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που μπήκαμε ήδη στον τρίτο μήνα απλήρωτοι. Την «κατάλληλη στιγμή» η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιτέθηκε ενάντια στο Συνδικάτο με Ερώτηση βουλευτή της, ζητώντας από τον υπουργό να «απαλλάξει από τα ευτελή μικροπολιτικά συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα το ΙΓΜΕ» και βγάζοντας «λάδι» το υπουργείο και την κυβέρνηση που αφήνουν τους εργαζόμενους απλήρωτους.
Για μια ακόμη φορά, αποκάλυψε το δήθεν αντισυστημικό πρόσωπό της, προτρέποντας τον υπουργό ΠΕΝ να απαλλαγεί από τους συνδικαλιστές για να μπορέσει να κάνει ευκολότερα τη δουλειά του.
Δεν μας εκπλήσσει το μίσος που έχει ενάντια στα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, αυτός είναι ο ρόλος της και το έχει ξανακάνει, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και χτυπάει αυτούς που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Καλούμε τους εργαζόμενους να την απομονώσουν αποφασιστικά.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΙΓΜΕ
Σε συνεχείς κινητοποιήσεις για τους μισθούς και τα δικαιώματά τους
Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με μέλη της διοίκησης του Συνδικάτου Εργαζομένων στο Ινστιτούτο
Από κινητοποίηση των εργαζομένων στο Ινστιτούτο
Για τις εξελίξεις στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε αυτό, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε - μετά και την τελευταία συνάντηση που είχαν εκπρόσωποι του Συνδικάτου με τον αρμόδιο υπουργό - με τους Δημήτρη Μπάτη, πρόεδρο του Σωματείου των εργαζομένων, Γιάννη Μαυρογιάννη, γενικό γραμματέα, και Χάρη Σμυρνιώτη, αντιπρόεδρο.
-- Πείτε μας δυο λόγια για το ρόλο του ΙΓΜΕ, τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σχετικά με το Ινστιτούτο, αλλά και τις επιδράσεις που αυτές έχουν στους εργαζόμενους.
Δημήτρης Μπάτης: Το ΙΓΜΕ, που είναι συνέχεια του ΙΓΕΥ, μετέπειτα ΕΘΙΓΜΕ, κλείνει φέτος 65 χρόνια λειτουργίας ως Ερευνητικό Ινστιτούτο, με σημαντική συμβολή στην έρευνα του ορυκτού πλούτου.
Ολα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι επιστήμονες, αλλά και το τεχνικό με το διοικητικό προσωπικό, με την εργασία τους συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της μεταλλευτικής βιομηχανίας με την ανακάλυψη ορυκτών πόρων, πρώτων υλών, στην ενεργειακή επάρκεια με τον εντοπισμό των μεγαλύτερων λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας και τον εντοπισμό γεωθερμικών πεδίων, συνέβαλλαν στην υδροδότηση μεγάλων πόλεων της χώρας, περιλαμβανομένης της αντιμετώπισης της λειψυδρίας της Αθήνας. Μελέτησαν και αντιμετώπισαν μεγάλες και μικρότερες γεωλογικές καταστροφές, συνέβαλλαν στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών προβλημάτων και, το κυριότερο, χαρτογράφησαν γεωλογικά όλη τη χώρα, βάζοντας τη βάση για όλες τις εφαρμοσμένες γεωεπιστημονικές μελέτες.
Το έργο αυτό, που έγινε βέβαια στη βάση της εξυπηρέτησης κύρια των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων, αλλά και οι μελέτες που έγιναν στα πλαίσια κάλυψης αναγκών της Τοπικής Διοίκησης, αποτελεί μια τεράστια επιστημονική προσφορά. Το έργο αυτό θα έπρεπε να συνεχίζεται, αλλά δυστυχώς σήμερα για μια ακόμη φορά, η έρευνα στο Ινστιτούτο κινδυνεύει να διακοπεί λόγω της συστηματικής και μεθοδευμένης υποβάθμισης του ΙΓΜΕ, προκειμένου να υπηρετηθούν αποτελεσματικότερα οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, με ιδιωτικοποίηση και της σχετικής Ερευνας.
Βασικό στοιχείο στην άσκηση αυτής της πολιτικής είναι η συνεχής συρρίκνωση του προσωπικού του ΙΓΜΕ: Από 1.284 άτομα που ήμαστε το 1992, έχουν απομείνει 199 μόνιμοι εργαζόμενοι με μέσο όρο ηλικίας τα 61 έτη, με φθίνουσα πορεία λόγω συνταξιοδοτήσεων.
Η τελευταία μεγάλη επίθεση που δέχτηκε το ΙΓΜΕ, έγινε με την ΚΥΑ 25200/8-11-2011, που το μετέτρεψε σε «Εθνικό Κέντρο Βιώσιμης και Αειφόρου Ανάπτυξης» (ΕΚΒΑΑ), με σκοπό να γίνουν 130 «εφεδρείες», δηλαδή απολύσεις, οι οποίες τελικά αποτράπηκαν με τον αγώνα των εργαζομένων. Αν και τον Ιούλη του 2015 κάτω από την πίεση των αγώνων των εργαζομένων, πάρθηκε απόφαση για την επανασύσταση του ΙΓΜΕ, εντούτοις, σήμερα οδεύει στη διάλυση και την απαξίωση, αφού ήδη έχει δύο μήνες σε διοικητική και οικονομική παραλυσία, με απλήρωτο όλο το προσωπικό και τα έργα σταματημένα. Παράλληλα, οξύνονται όλα τα εργασιακά προβλήματα, αφού όλοι έχουμε υποστεί μεγάλες μειώσεις μισθών που αγγίζουν το 65% σε σχέση με τους μισθούς του 2009, που μέρος αυτών το επαναδιεκδικούμε αγωνιστικά και με κάθε τρόπο που διαθέτουμε.
Ο ορυκτός πλούτος στο κεφάλαιο, η εργασιακή γαλέρα στους εργαζόμενους
-- Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα προβάλλουν το σύνθημα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Πώς σχετίζεται αυτός ο σχεδιασμός του κεφαλαίου με τις εξελίξεις στο ΙΓΜΕ;
Χάρης Σμυρνιώτης: Ολα τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το ΙΓΜΕ σαν ένα φορέα έρευνας με στόχο τη διευκόλυνση των επενδυτών στον τομέα του ορυκτού πλούτου, αλλά και την προσφορά μεγάλων ερευνητικών έργων υποδομής, κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών προτεραιοτήτων, όσο και αν ορισμένα αφορούν συνολικότερα λαϊκές ανάγκες.
Στο πλαίσιο αυτό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει να χρησιμοποιήσει το ΙΓΜΕ σε έναν ρόλο συμβούλου, που θα διαχειρίζεται δεδομένα, μελέτες και κονδύλια για την εξυπηρέτηση στόχων κύρια επιχειρηματικών ομίλων. Επόμενα, ο σχεδιασμός αφορά ένα «ευέλικτο» ΙΓΜΕ, στην υπηρεσία του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), αλλά και άλλων επιχειρηματικών κύκλων.
Ετσι, η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου θα συνεχίσει να γίνεται προς όφελος των μεγάλων μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων και στους μεν εργαζόμενους θα απομένει η κακοπληρωμένη εργασία με συνθήκες γαλέρας, στο δε περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν μια επιβάρυνση που θα κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.
Το Ινστιτούτο οδηγείται σε απαξίωση και οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς μισθό
-- Μιλήσατε για λειτουργική και διοικητική παραλυσία. Πώς το ΙΓΜΕ οδηγήθηκε σε αυτήν την κατάσταση;
Γιάννης Μαυρογιάννης: Οπως σημειώθηκε, ήδη βρισκόμαστε στον τρίτο μήνα που το ΙΓΜΕ βρίσκεται σε λειτουργική παραλυσία και χωρίς διοίκηση, μετά την παραίτηση της προηγούμενης το Μάρτη, χωρίς να έχει ακολουθήσει διορισμός νέας. Ολα τα έργα του ΙΓΜΕ έχουν πλέον σταματήσει (π.χ. γεωθερμία στην Ηράκλεια Ν. Σερρών, ερευνητικές μελέτες για οδικά δίκτυα στην Ηπειρο, κατολισθήσεις στην Πελοπόννησο, ΧΥΤΥ Γραμματικού, υδροδότηση Αγ. Θεοδώρων, Ευρωπαϊκά Προγράμματα κ.λπ.). Το Ινστιτούτο οδηγείται στην απαξίωση και οι εργαζόμενοι μένουν χωρίς το μισθό τους.
Η Διοίκηση εξωθήθηκε σε παραίτηση λόγω της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών του ΙΓΜΕ για την υλοποίηση τελεσίδικων δικαστικών εφετειακών αποφάσεων, βάσει προηγούμενης αμετάκλητης απόφασης Αρείου Πάγου, που καταδίκασε το ΙΓΜΕ σε καταβολή αποζημίωσης σε πρώην εργαζόμενους του Ινστιτούτου, ως αποκλειστικό υπεύθυνο για την ανώμαλη εξέλιξη ενός ασφαλιστήριου συμβολαίου που συνάφθηκε, έναντι αυξήσεων προς τους εργαζόμενους, μεταξύ του ΙΓΜΕ και της Εθνικής Ασφαλιστικής με βάση όρο της Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας του 1989, για την καταβολή εφάπαξ μισθολογικής παροχής κατά την αποχώρηση κάθε εργαζόμενου από το ΙΓΜΕ.
Οι Διοικήσεις του ΙΓΜΕ προ δεκαετίας άρχισαν την αμφισβήτηση των συμβατικών τους δεσμεύσεων για καταβολή των προβλεπόμενων ασφάλιστρων, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που συνέχισαν την καταβολή του δικού τους μεριδίου μέχρι την καταγγελία του συμβολαίου τον Απρίλη του 2013. Ενώ έχουν ήδη λάβει τη δικαιούμενη παροχή πάνω από 600 εργαζόμενοι, οι νεότεροι συνταξιούχοι και εργαζόμενοι δικαιούνται θεμελιωμένο δικαίωμα, που φτάνει πλέον τα 30 περίπου εκατ. ευρώ, αυξανόμενο κατ' έτος με τόκους υπερημερίας, το οποίο αρνείται να καταβάλει το ΙΓΜΕ, εξωθώντας όλους τους ενδιαφερόμενους να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Το Συνδικάτο και η Ενωση Συνταξιούχων του ΙΓΜΕ έχουν προτείνει εξωδικαστική διευθέτηση της υποχρέωσης, με διαπραγμάτευση για το συνολικό ποσό και τη χρονική κλιμάκωση της καταβολής του. Η πρόταση αυτή, ωστόσο, αγνοείται συστηματικά από το εποπτεύον υπουργείο Περιβάλλοντος.
Μάλιστα, στην τελευταία συνάντηση που είχαν οι εργαζόμενοι με τον υπουργό, Γ. Σταθάκη, τους δήλωσε ότι το ΙΓΜΕ δεν πρόκειται να καταβάλει ούτε ένα ευρώ. Για να πετύχει αυτόν το στόχο, δεν θα διστάσει να επιχειρήσει θεσμικές παρεμβάσεις στη μορφή του ΙΓΜΕ, με άλλοθι τη διασφάλιση καταβολής της μισθοδοσίας των εργαζομένων.
Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, με το πάγωμα προσλήψεων, με τις αναφορές του κ. Σταθάκη περί πιο «ευέλικτου» ΙΓΜΕ και με τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, έγιναν φανεροί οι στόχοι της. Θέλει να αξιοποιήσει την κρίση που οι κυβερνήσεις δημιούργησαν στο Ινστιτούτο, για να προωθήσει την απαξίωση του ΙΓΜΕ που γνώρισε ο τόπος και τη δημιουργία ενός κάποιου άλλου σταθερά μικρού ΙΓΜΕ, διαμεσολαβητή αναθέσεων της έρευνας στην αγορά, με εργαζόμενους υποταγμένους στα κελεύσματα αυτής της πολιτικής, με στέρηση κάθε συμβατικού δικαιώματός τους, με πρώτη την κλοπή αυτής της μισθολογικής παροχής.
Κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων
Γιάννης Μαυρογιάννης: Οι εργαζόμενοι με τις επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις διεκδικούμε:
Τη ματαίωση κάθε σκέψης της κυβέρνησης και του υπουργείου για αλλαγές στο νομικό πλαίσιο του ΙΓΜΕ που δεν θα λάβουν υπόψη τη γνώμη των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Την άμεση επαναλειτουργία του ΙΓΜΕ με το διορισμό διοίκησης, καταβολή μισθών, συνέχιση των έργων που έχουν παγώσει και έναρξη των έργων του ΕΣΠΑ.
Την πραγματοποίηση διαλόγου για την εξωδικαστική διευθέτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, νυν και πρώην.
Την υλοποίηση μέσα στο χρόνο των πρώτων 45 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού από τις 137 που ζητάει η Διοίκηση του ΙΓΜΕ.
-- Πώς σχεδιάζει το Συνδικάτο να αντιδράσει μπροστά στις νέες εξελίξεις, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας;
Χάρης Σμυρνιώτης: Απαντάμε με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που θα περιλαμβάνει 24ωρη απεργία και αγωνιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στου Μαξίμου, συναντήσεις με κόμματα και φορείς επιστημονικούς και τοπικοδιοικητικούς. Στόχος μας είναι με τους αγώνες να δοθεί απάντηση όχι μόνο στη σημερινή συγκυρία της επίθεσης ενάντια στο Ινστιτούτο, αλλά να διαμορφώνεται και μια πρόταση άλλου ερευνητικού προγραμματισμού, ενταγμένου σε ένα σχέδιο ανάπτυξης προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Προκλητική επίθεση της ναζιστικής ΧΑ στο Συνδικάτο και τους εργαζόμενους
-- Πρόσφατα η ναζιστική Χρυσή Αυγή, με πρόσχημα την κατάθεση Ερώτησης στη Βουλή για το ΙΓΜΕ, επιτέθηκε στο Συνδικάτο και τους εργαζόμενους. Πόσο «τυχαία» ήταν η επίθεση και η στιγμή της;
Δημήτρης Μπάτης: Το Συνδικάτο μας εδώ και δυο μήνες είναι σε πλήρη αγωνιστική δράση, προκειμένου να λειτουργήσει το ΙΓΜΕ που είναι σε πλήρη παραλυσία, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που μπήκαμε ήδη στον τρίτο μήνα απλήρωτοι. Την «κατάλληλη στιγμή» η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιτέθηκε ενάντια στο Συνδικάτο με Ερώτηση βουλευτή της, ζητώντας από τον υπουργό να «απαλλάξει από τα ευτελή μικροπολιτικά συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα το ΙΓΜΕ» και βγάζοντας «λάδι» το υπουργείο και την κυβέρνηση που αφήνουν τους εργαζόμενους απλήρωτους.
Για μια ακόμη φορά, αποκάλυψε το δήθεν αντισυστημικό πρόσωπό της, προτρέποντας τον υπουργό ΠΕΝ να απαλλαγεί από τους συνδικαλιστές για να μπορέσει να κάνει ευκολότερα τη δουλειά του.
Δεν μας εκπλήσσει το μίσος που έχει ενάντια στα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, αυτός είναι ο ρόλος της και το έχει ξανακάνει, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και χτυπάει αυτούς που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Καλούμε τους εργαζόμενους να την απομονώσουν αποφασιστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου